Όσοι ξένοι έχουν επισκεφτεί τον Πλάτανο μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τα προσόντα αυτού του χωριού. Οι τέτοιου είδους τοποθεσίες δεν κάνουν πολύ εντύπωση στους ντόπιους, γιατί τις έχουν συνηθίσει. Τουναντίον όμως στους ξένους προκαλούν κατάπληξη και δημιουργούν άριστη εντύπωση οι πολλές καλλονές της φύσης. Υπάρχουν πολλές τέτοιες ωραίες και γαλήνιες τοποθεσίες στο χωριό Πλάτανος Ναυπακτίας, αλλά και σ΄ όλη την έκτασή του, από τις οποίες μπορεί ο επισκέπτης να απολαύσει τη φύση, να θαυμάσει τις ομορφιές της και να νιώσει ψυχική ανακούφιση.

Μεταξύ αυτών των ωραίων τοποθεσιών οι σπουδαιότερες είναι: Η κορυφή του υψώματος Άγιοι Απόστολοι, τα βαθάλωνα, η θέση αυτή βρίσκεται μέσα στα έλατα. Το όρος Αλωνάκι στην κορυφή μας χαρίζει «αγνάντιο», θέα, που το μάτι του επισκέπτη βλέπει όλη την Μακρινία το Εύηνο ποταμό και πολλά άλλα μέρη.  Οι Αγία Σωτήρα, η θέα που απλώνεται μπροστά  στα μάτια του θεατή είναι εφάμιλλή των προηγουμένων. Από εκεί ο θεατής βλέπει τα χωριά Πλάτανο, Περίστα, Κόνισκα, Ελευθέριανη και άλλα.

Το βροχοτίν. Στην θέση αυτή πήγαιναν και πηγαίνουν ακόμη οι Πλατανιώτες και οι τυχόν παραθεριστές για μοναξιά και ησυχία. Στο μέρος αυτό υπάρχουν κοτρόνες μικρές και μεγάλες, που ξαπλώνουν και κάθονται οι επισκέπτες. Το χωριό Πλάτανος και Κάτω Πλάτανος απλώνεται μπροστά σου με μια ωραία θέα. Υπάρχει και πηγή με πολύ δροσερό νερό.    

Ο πιο απολαυστικός περίπατος είναι προς το εξωκλήσι Προφήτη- Ηλία. Η εκεί παραμονή σου είναι πολύ ευχάριστη, που σε κάνη να μην θέλεις να φύγεις. Νοιώθεις πραγματικά ψυχική ανάταση. Και ανακούφιση. Το εξωκλήσι η Παναούλα στον Κάτω Πλάτανο, όπου οι εκδρομές εκεί είναι πολύ απολαυστικές, διότι υπάρχει νερό και πολλά καθίσματα. Η θέα στη θέση αυτή είναι πολύ μαγευτική.

Παλαιότερα οι δρόμοι μέσα στο χωριό ήσαν στενοί και πετρώδεις, η επικοινωνία δε των κατοίκων ήταν δύσκολη.

Αλλά και προς τα έξω, προς τα γύρω χωριά του Δήμου Πλατάνου, οι δρόμοι δεν ήσαν σε καλύτερη κατάσταση. Μονοπάτια με πολλούς βράχους, κακοτράχαλα και σε πολλά μέρη ανηφορικά, κατηφορικά, κοπιώδη και επικίνδυνα. Πολλοί παλιότερα βάδιζαν πεζοί ολόκληρες ώρες με τα πρωτόγονα την πολύ παλιά εποχή υποδήματα «τα τσαρούχια».

Για τις μεταφορές των προϊόντων τους χρησιμοποιούσαν γαϊδουράκια και μουλάρια, πολλές φορές ‘όμως καβαλίκευαν σ’ αυτά, όταν δεν είχαν φορτίο, αλλά και πολλές φορές μετέφεραν οι ίδιοι φορτίο στους ώμους τους, όταν δεν είχαν ζώα. Οι γυναίκες ιδίως, φορτωμένες πολλές φορές τη σαρμανίτσα με το μωρό η κάποιο αντικείμενο συγχρόνως έπλεκαν η έγνεθαν βαδίζοντας.

Στο Διασελάκι η Σέλψα όπως την έλεγαν παλιά, οι Πλατανιώτες είχαν πολλά χωράφια. Υπάρχει 2 ώρες δρόμος ανηφορικός πρώτα και μετά κατηφορικός πετρώδης, ανώμαλος και δύσκολος. Στον δρόμο αυτό τα ζώα ανέβαιναν με μεγάλη δυσκολία. Προς τα ξερικά χωράφια του Διασελακίου, υπάρχουν και εκεί μερικά κονάκια βοσκών, και άλλα δύσβατα μονοπάτια, προς το Αχλαδόκαστρο η Αρτοτίβα που λεγότανε παλιά. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει διότι υπάρχει ασφαλτοστρωμένος αυτοκινητόδρομος.

Στον Πλάτανο οι εσωτερικοί δρόμοι είναι όλοι τσιμεντοστρωμένοι και διαπλατυσμένοι κατά τέτοιο τρόπο, που το αυτοκίνητο φθάνει σ’ όλα τα σπίτια του χωριού σχεδόν.

Επίσης και προς την Αγία Σωτήρα και Αγίους Αποστόλους υπάρχει αυτοκινητόδρομος, και έτσι η μετακίνηση και προς τα εκεί είναι τώρα πολύ πιο εύκολη από πριν.

Σήμερα όλες σχεδόν οι μεταφορές και μεταβάσεις από ένα τόπο σε άλλο και προς κάθε κατεύθυνση γίνονται με το αυτοκίνητα, δεν λείπουν όμως και ορισμένες μετακινήσεις που γίνονται με τα πόδια ακόμη, όπως παλαιότερα, προς εκεί που δεν μπορεί να κινηθεί το αυτοκίνητο. Τα μεταφορικά ζώα έχουν ελαττωθεί σχεδόν στο ελάχιστο.

Παλαιότερα σαν φωτιστικά μέσα υπήρχαν το λυχνάρι ή η λάμπα. Ηλεκτρικό φως απέκτησε το χωριό το 1970. Πολλοί τότε κάτοικοι δεν ήθελαν την ηλεκτροδότηση του χωριού, γιατί εφοβούντο τα έξοδα. ¨όταν όμως μπήκε στα σπίτια τους το λαμπερό και καθαρό ηλεκτρικό φως και είδαν τα καλά του, τότε δικαιολογούσαν και ευγνωμονούσαν εκείνους, που ενήργεσαν για το θέμα αυτό.