Ναύπακτος Times - Προϊγούμενη Σελίδα

Με Τηλεφώνημά τους στην εφημερίδα μας δύο από τους ταραχοποιούς που κάνανε τις φασαρίες στην Αστόρια Νέας Υόρκης εναντίον του Μητροπολίτου μας Κ. Ιεροθέου, ζήτησαν συγνώμη και συγχώρεση, που χωρίς λόγο έγιναν η αιτία για τα συμβάντα τη βραδιά εκείνη. Παρασυρθήκανε παρά τη θέλησή τους μας είπαν, και ποτέ δεν είχανε τέτοια πρόθεση. Ενός μάλιστα απ’ αυτούς μας τηλεφώνησε και η μάνα του, η οποία μας είπε ότι κάποιοι παρέσυραν το παιδί της, χωρίς να υποψιαστεί ο γιος της ότι είχαν τέτοια σχέδια να δημιουργήσουν τα έκτροπα εναντίον του Σεβαστού μας Μητροπολίτη. Αν το γνώριζε μας είπε ο γιος της ουδέποτε θα τους ακολουθούσε.

Ακόμα και ο φίλος μας δημοσιογράφος της Ελληνικής Τηλεοράσεως Ν.Υ. Αλέξανδρος Λογοθέτης που έτυχε να βρίσκεται με τους ταραχοποιούς στο ίδιο τραπέζι μας είπε: «ότι απλός τον είχανε καλέσει για ένα δείπνο και ουδέποτε του είχανε ειπεί τα σχέδιά τους πού είχανε στο μυαλό τους». Ο κ. Λογοθέτης απέφυγε να αναφέρει τα συμβάντα στο πρόγραμμά του και στις ειδήσεις του Σταθμού, κατόπιν επεμβάσεως του Κώστα Δεδόπουλου. Το ίδιο έπραξε και η εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» αφού διαπίστωσε την αλήθεια και την προκατάληψη των ταραχοποιών και άκουσε την πραγματική αλήθεια από τον Μητροπολίτη μας και τον κ. Δεδόπουλο.  

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΒΑΡΙΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΑ
ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΝΑΥΠΛΙΟΥ (23.1.1832)
ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Του Θανάση Παπαθανασόπουλου

Οι Κραβαρίτες πένθησαν το θάνατο του Κυβερνήτη Καποδίστρια κι έστειλαν στη διοικούσα Κυβερνητική Τριανδρία του Ναυπλίου (Αυγουστίνος Καποδίστριας, Ιωάννης Κωλέττης και Θ. Κολοκοτρώνης) αρκετά συλλυπητήρια μηνύματα. Ο Κωλέττης όμως που ήταν Γαλλόφιλος, δεν ενημερωνόταν για την εκλογή του Όθωνα, και την ισχυρή του αντιπολίτευση τη μετέτρεψε σε ανοιχτή ανταρσία. Η Ναυπακτία τον ακολούθησε, μα όχι όλη.

Στις 23.1.1832 έγινε για το ζήτημα αυτό στην Περίστα γενική συνέλευση των Κραβαριτών, όπου φαίνεται πως η πλειοψηφία εγκατέλειψε τις απόψεις του Κωλέττη και έδωσε πίστη στην Κυβέρνηση του Ναυπλίου. Κατά τη διάρκεια της αντικαταστάθηκαν οι Κωλεττικοί με αφοσιωμένους στον Αυγουστίνο Καποδίστρια και την Κυβέρνησή του. Σχετικό με την έριδα αυτή των Κραβαριτών είναι και το παρακάτω έγγραφο:

«Αναφορά της Επαρχίας Κραβάρων. Προς τον Πρόεδρον της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Οι υπογεγραμμένοι αναφέρομεν κατά χρέος, πίστιν εις την Κυβέρνησιν Ναυπλίου και αποκηρύσσομεν τους αποσχιθέντας και αντί αυτών, εις την συνέλευσιν Περίστας 23.1.1832, προτείνομεν τον Νικ. Σισμάνην και Ι. Μιχαλάκην να πάνε εις το Ναύπλιον για να αντικαταστήσουν τους αποσχισθέντας.

Προκριτοδημογέροντες Κραβάρων: Σ. Ροντήρης, Γ. Πρωτόπαπας, Κ. Παντελόπουλος, Δ. Παπαλεξανδρόπουλος, Αδάμης από Βιτοψίστας. Έπονται 28 λοιπαί υπογραφαί. Η επαρχιακή Δημογεροντία Κραβάρων επικυροί τη αυτή ημερομηνία 23.1.1832 εν Περίστα.

Οι δημογέροντες Κραβάρων Ν. Σισμάνης, Γ. Πράπας, Κ. Πρωτόπαπας».

Δώδεκα χρόνια μετά η Κυβέρνηση αποφάσισε να τιμήσει πολλούς Περιστιάνους και άλλους Κραβαρίτες αγωνιστές. Το διαβιβαστικό έγγραφο 3862/31 Μαρτίου 1844 απευθύνεται στον πληρεξούσιο Κραβάρων Μ. Μιχαλόπουλο και συνοδεύεται από δυο καταλόγους αγωνιστών στους οποίους απονέμονται χάλκινα αριστεία. Περιστιάνοι που τιμώνται με χάλκινο αριστείο αναφέρονται οι Δημ. Παπαμέτζος, Τριαντ. Μακρικόπουλος (προφανώς Μαυρικόπουλος) και Φ. Πίτουρας. Με σιδερό αριστείο τιμάται ο Γ. Κομοτάς (προφανώς Κομμματάς).

Όμως οι παραπάνω δεν ήταν οι μόνοι Περιστιάνοι που διακρίθηκαν για τις υπηρεσίες τους στη πατρίδα κατά τα χρόνια της Παλιγγενεσίας. Των περισσότερων αγωνιστών τα ονόματα έχουν χαθεί, και πολύ φοβάμαι, για πάντα. Η ιστορική έρευνα όμως εξακολουθεί αθόρυβα να κάνει τη δουλειά της.

ΣΤΡΑΝΩΜΑ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ

Του Βασίλη Ι. Μπούρμπουλα

Το χωριό Στράνωμα Βρίσκεται στην επαρχία Ναυπακτίας, του Νομού Αιτωλ/νίας και ανήκει στο Δήμο Πυλήνης. Γειτονικά χωριά με τα οποία και συνορεύει είναι: η Δορβιτσά, η Φαμήλα και η Σίμου. Το ποτάμι Εύηνος η Φείδαρης διασχίζει τον κάμπο του και το χωρίζει από τα χωριά Κάτω Χρυσοβίτσα, Αχλαδόκαστρο και Κάμπο Αναλήψεως.

Απέχει από την πόλη της Ναυπάκτου 40 χιλιόμετρα. Είναι ένα χωριό με λίγα πέτρινα σπίτια, μέσα σε πράσινο περιβάλλον με θέα τον Άνω και Κάτω Κάμπο στην άκρη τω οποίων περνά ο Εύηνος (η Φείδαρης) ποταμός.

Είναι από τα μεγαλύτερα χωριά της επαρχίας Ναυπακτίας σε έκταση και πληθυσμό. Για να φθάσει κανείς σ’ αυτό ακολουθεί την 24η επαρχιακή οδό Ναυπάκτου- Παλαιόπυργου-Σίμου- Δορβιτσάς- Στράνωμα.

Το έδαφος του χωριού είναι πεδινό στους κάμπους και ορεινό στο υπόλοιπο χωριό. Το υψόμετρο του χωριού είναι 600μ. και ο πληθυσμός του 310 κάτοικοι (τελευταία απογραφή). 

Τα βουνά και τα δάση του είναι κυρίως κατάφυτα από πουρνάρια, αριές και βελανιδιές. Η οικονομία του χωριού στηρίζεται στην αγροτική οικονομία.

Καλλιεργούνται κυρίως σιτάρι, καλαμπόκι, βρώμη, όσπρια, κτηνοτροφές, αμπέλια. Επίσης μεγάλος αριθμός ελαιοδέντρων, εσπεριδοειδών και άλλων οπωροφόρων δέντρων. Εκτρέφονται γιδοπρόβατα, κατοικίδια, βοοειδή, πουλερικά, ημίονοι, όνοι και άλλα ζώα των αγροτικών ασχολιών. Το υπέδαφος ίσως να έχει βωξίτες και σιδηρούχα μεταλλεύματα, αλλά προς το παρόν δεν έχει γίνει καμία έρευνα. Η οικοτεχνία είναι αναπτυγμένη (κυρίως υφαντά σε αργαλειούς). Στο χωριό υπάρχουν πέντε καταστήματα λιανικής πώλησης και παροχής υπηρεσιών.

Η συγκοινωνία εξυπηρετείται με τον αμαξιτό δρόμο Ναυπάκτου- Θέρμου. Σε απόσταση 6 χλμ. Από το χωριό βρίσκονται τα Λουτρά Στάχτης που ανήκαν στην κοινότητα Στράνωμας και σήμερα στο Δήμο Πυλήνης που ανήκει το χωριό.

Η κίνηση του χωριού τη θερινή περίοδο είναι αυξημένη, αλλά για ν’ αυξηθεί ακόμα περισσότερο πρέπει να τελειοποιηθεί ο δρόμος Ναυπάκτου- Θέρμου και να ασφαλτοστρωθεί γιατί σήμερα είναι χωματόδρομος σε πολλά σημεία και να εμπλουτιστεί το νέο υδραγωγείο μόνο με την πηγή των Λουτρών για να υπάρχει επάρκεια καθαρού νερού.

Το χωριό αυτό με τους τριακόσιους δέκα κατοίκους, την ωραία εκκλησία του Αϊ- Νικόλα στέκεται περήφανο για τη φιλοξενία του και τους καλοκάγαθους ανθρώπους του και διατηρεί ακόμα και σήμερα ζωντανά όλα τα παλιά του ήθη και έθιμα και τα δημοτικά του και κλέφτικα τραγούδια.

ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΣΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟ

Υπάρχουνε παράπονα πάμπολλα περί «ανωνύμων» οδών που, κάποτε, όμως, ήτανε επώνυμες. Σήμερα, ψάχνεις, να βρεις την υποτιθέμενη «οδό Κατσερώτα», είσαι στην «οδό Κατσερώτα» και δεν ξέρεις αν περπατάς σ’ αυτή, αφού δεν υπάρχει ταμπέλα σε κάποια γωνία που να την ονομάζει!

Κι είναι γνωστό γιατί συμβαίνει αυτό ένεκα της μεγάλης ανοικοδόμησης που ‘χει η Ναύπακτος και με την οποία γκρεμίζεται το ‘να μετά το άλλο τα οικήματα, κι όταν ξεφυτρώνει το καινούργιο, δεν υπάρχει πρόνοια να ξαναμπεί η πινακίδα η κάποια νέα με τ’ όνομα της οδού. Κι αυτό, μη νομίσει, ο Δήμαρχος ότι συμβαίνει μόνο στις άκρες... Κεντρικά, κατάκεντρα! Π.χ. μπορεί να θες να βρεις την Αρβανίτη και να ‘σαι στην Αρβανίτη  και να μην υπάρχει ονοματοταμπέλα! Ας γίνει ένας έλεγχος. Ας βγει επιτροπή κι ας καταγράψει τις ελλείψεις... Παρόμοια καταγραφή και διόρθωση πρέπει να γίνει και με τους αριθμούς της κάθε μιας οδού. Χρειάζεται αναπροσαρμογή των αριθμών. Ψάχνεις για τον υποτιθέμενο αριθμό «Κατσεβρέσε» κι ο αριθμός αυτός δεν υπάρχει αφού τον κατάπιε το γιγαντιαίο κτίριο που αφομοίωση τρία και τέσσερα μικρότερα σπιτάκια και δε φρόντισε να βάλει στην προμετωπίδα του τη σειρά των αριθμών που ισοπέδωσε. Έτσι, υπάρχει χάσμα όταν απ’ τον αριθμό 20 πας κατευθείαν στο 26! Ας γίνει κάτι αναμένουμε.    

«ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ»

Αξιοποιώντας εύστοχα το υλικό του ο δημοσιογράφος Κώστας Δεδόπουλος, προσθέτει με αυτή του την εργασία, ένα χρήσιμο , ευκολοδιάβαστο και αξιόπιστο πόνημα για το χωριό του. Την ανάγνωσή του συνιστούμε σε κάθε φίλο της λαογραφίας του χωριού».

Ελένη Βεντούρη

Ναυπάκτιοι Συγγραφείς στην βιτρίνα του Ιντερνέτ

Με το νέα ανανεωμένη σελίδα στο Ιντερνέτ: plataniotis.com εκτός από τις 200 σελίδες για τον Πλάτανο και την Ναυπακτία και εκατό φωτογραφίες, τώρα στην βιτρίνα «Βιβλία» θα βλέπετε τα εξώφυλλα βιβλίων Ναυπακτίων συγγραφέων.
Μέχρι στιγμής προβάλλονται τα βιβλία των εξής συγγραφέων:

Νίκου Α. Παπανικολάου, «Στα χρόνια του Άρη» και «Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ». Θανάση Παπαθανασόπουλου «Περίστα Ναυπακτίας».  Άσπας Ξύδη, «Χειμωνιάτικη Λιακάδα». Βασίλη Ι. Μπούρμπουλα, «ΣΤΡΑΝΩΜΙΤΙΚΑ».  Γεωργίου Δ. Κόκκα, «ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΙΚΑ». Σωτηρίου Μιλτ. Κωτσοπούλου, «ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ». Κώστα Α. Δεδόπουλου, «ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ». Γιάννη Βαρδακουλά «Επίμετρο» και «Ο Μεγάλος Ευεργέτης Δημήτριος Παπαχαραλάμπους. Μάρκου Σπ. Μεντζά, «Φωνές ενός Ναυπακτίτη». Ντίνου Ν. Μακρυγιάννη, «Κοινοβουλευτική Ιστορία της Επαρχίας Ναυπακτίας». «Η δάφνη» 2000, Έκδοση του Πνευματικού Ομίλου Δαφνιωτών Ναυπακτίας. Βενιζέλου Σιμιανοπούλου, «Τραγουδώντας τον Έπαχτο». Και Γιάννη Βαρδακουλά, Θωμά Παναγιωτοπούλου και Γιάννη Χαλάτση, «ΤΟ ΕΠΑΧΤΙΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ».

Τώρα οι Ναυπάκτιοι Συγγραφείς όταν μας στέλνουν τα βιβλία τους, εκτός που θα γίνεται κριτική και προβολή από την εφημερίδα μας «Ναύπακτος Times θα προβάλλονται και από την βιτρίνα του Ιντερνέτ «ΒΙΒΛΙΑ»: plataniotis.com

Με την νέα ανανεωμένη σελίδα στο Ιντερνέτ: plataniotis.com θα διαβάζετe την «Ναύπακτος Times» και «Απόδημο Πλατανιώτη» θα δείτε τα 12 χωριά του
ΔΗΜΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ από το ημερολόγιο του Δήμου. Χάρτες στα Ελληνικά και στα Αμερικάνικα της Ναυπακτίας. Επίσης καθημερινή ζωντανή σύνδεση με το Β.Β.C του Λονδίνου και την Αθήνα για τα ΝΕΑ της ημέρας. Πατήστε λοιπόν στο Κομπιούτερ σας το : plataniotis.com να καμαρώσετε την καλύτερη Ρουμελιώτικη Σελίδα στο δίκτυο του Ιντερνέτ. Plataniotis.com είμαστε πιο κοντά σας με την νέα τεχνολογία.

«Επίμετρο»

ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΔΑΚΟΥΛΑ

Είναι ιδιαίτερα γοητευτική η γραφή του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΔΑΚΟΥΛΑ, αυτός ο προσωπικός του τόνος, η τέχνη του η ξεχωριστή με τη χρήση του υπονοούμενου, το ξεδίπλωμα των αναμνήσεων και των συναισθημάτων.
Από τη συλλογή του δείγμα γραφείς  επιλέξαμε ένα ποίημα του.

Στο σύθαμπο της εκκλησίας,
που μόλις τα κεριά
αχνοφωτίζουν τις μορφές
των ιερών εικόνων,
ευλαβικός προσκυνητής
γυρίζω στα παλιά,
στην ιερή ανάμνηση
εκείνων μας των χρόνων.

Τα βράδια των Χαιρετισμών
τις μέρες μας αυτές,
καθώς κρατώ τη σύνοψη
και μέσα μου διαβάζω
κι αναζητώντας να σε δω,
τριγύρω μου κοιτάζω
τα περασμένα έρχονται
λες σα να είναι χθες...

Κι όμως το εξηντάημερο
πέρασε της ζωής μας
κι ενώ οι καρδιές μας καθαρές
-το λέω κι αναριγώ-
αυτό που δεν γευτήκαμε
το πρώτο το φιλί μας,
το βράδυ της Ανάστασης
νάταν να ονειρευτώ.

Προσωπικό ύφος γραφής, θεματικός πλούτος εντυπωσιακός, χειρισμός της γλώσσας άριστος.

Τον Γιάννη Βαρδακουλά των θεωρούμε ότι είναι ο «πατέρας» των συγγραφέων, λογοτεχνών, ποιητών και όλων των πνευματικών ανθρώπων  της Ναυπακτίας.
Η ποίηση επαυξάνει την ζωή, την ευαισθητοποιεί, την κάνει ν’ αξίζει περισσότερο. Γνωρίζει το ουσιώδεις του πνεύματος έναντι της υλικότητας. Καλλιεργεί στηρίγματα για εσωτερική επάρκεια, που είναι και το σημαντικότερο στη ζωή, γιατί το ον έχει εσωτερικότητα.
Ο ποιητής αντιλαμβάνεται την ένδεια των καιρών, γεύεται τον κοσμικό πόνο. Η ποίηση είναι ένα πλησίασμα, μια συνάντηση, μια πράξη αγάπης. Κι αυτό είναι που λείπει από την εποχή μας. Η ευθύνη των δημιουργών είναι μεγάλη.
Οι ποιητές δεν θα σιωπήσουν γιατί αλλιώς θα ακύρωναν την ποίηση και θα πρόδιδαν την αποστολή τους. Οι ποιητές θα αισθάνονται πάντα χρεώστες απέναντι στον άνθρωπο. Πάντα ο άλλος θα είναι μέρος της ψυχής τους, και της αγωνίας τους.

ΚΩΣΤΑΣ Α. ΔΕΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚI

Μαριγούλα-Μαριγώ- Μαρικάκι
έχεις χρόνια δεκαοχτώ και μεράκι
κάποια μέρα να διαβείς το σοκάκι.

Ίσια βάρκα και πανιά και στην πλώρη
σημαιούλα θαλασσί μεσοφόρι
τιμονιέρης δεκαοχτώ και τ’ αγόρι.

Λίγο κι αρμυρό το φιλί σου
απλωμένο στη δροσιά το κορμί σου
κι ανεμίζει λευτεριά το μαλλί σου.

Μα σαν έρθει σκυθρωπό το βραδάκι
ίσια βάρκα και πανιά καϊκάκι
πριν αγέρας δυνατός τ’ αεράκι.

Μαριγούλα-Μαριγώ- Μαρικάκι
πλήξη κι όνειρο τρελά στο σοκάκι,
να τα νιάτα πως περνούν σε λιγάκι!

ΑΣΠΑ ΞΥΔΗ

(Από την ποιητική συλλογή της ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΛΙΑΚΑΔΑ).

Πλατανιώτες ποιητές της Ξενιτιάς

ΖΩΗ ΚΙ’ ΕΛΠΙΔΑ

Αθόρυβα και σιωπηλά
κυλάει ο χρόνος και διαβαίνει
μέσ’ στην πλεκτάνη της ζωής
κανείς μας δεν προφταίνει
ό,τι σκεφθεί για να χαρεί
ό,τι και να κερδίσει
την ευτυχία που ζητά
ποτέ δεν θ’ αποχτήσει.

Ψεύτικη, η πλανεύτρα η ζωή
μ’ ελπίδες μας γλυκαίνει,
με πόνους και με μύρια
βάσανα είναι παντού σπαρμένη. 

Ειν’ η χαρά μας πρόσκαιρη και λιγοστή,
κανείς δεν την χορταίνει
και χάνεται σαν όνειρο κι ακολουθεί
το χρόνο που διαβαίνει.

Ειν’ η ζωή ατελείωτη,
γλυκιά, με τόσες πίκρες,
τα όνειρα τα εφήμερα
και τις τρανές ελπίδες,
ώσπου να κόψη το σχοινί
η Μούσα που υφαίνει
και η ελπίδα μας χαθεί
τότε κανείς πεθαίνει.

ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Νέα Υόρκη 1967

( Ο ποιητής Κ.Δ. Καραγιάννης γεννήθηκε στον Πλάτανο Ναυπακτίας
το 1935 και πέθανε τον Αύγουστο το 2000)

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΣΤΡΑΝΩΜΑ

Θέλω να πάω στη Στράνωμα
στο όμορφο χωριό μου
και οι παλιές μου θύμησες
να ΄ρχονται στο μυαλό μου.

Στον Αϊ Νικόλα να σταθώ
ν’ ανάψω ένα κεράκι
στο κοιμητήρι να διαβώ
και να συλλογιστώ
πατέρα και παππούδες

Στην πλατεία θε να βρεθώ
και να θυμηθώ
πως στο σχολείο όταν πήγαινα
έτρεχα κι έπαιζα κυνηγητό
κι αμπάριζα με τους παλιούς μου φίλους

Ψηλό πουρνάρι, παλιαμπελάκι
και της Παναγίας τη Ράχη
πόσο δε σας περπάτησα
σαν ήμουνα παιδάκι!

Να πάω και στην Παλιοφτιά
και στις Συκιές πιο κάτω
Κουκουρεφτιές, Παλιάμπελα
και στην Αριά από κάτω
να περπατήσω από κοντά
και τα παλιά να φέρω στο μυαλό.

Στα Ριγανάκια να βρεθώ
περνώντας απ’ τα Πσάλια
τη θεία Μαριώ να θυμηθώ
κι απ’ εκεί να κατεβώ
στο καραούλι κάτω.

Να ιδώ το φείδαρη, τον κάμπο
κι ως την Πίνα πέρα
και στα Κοτρώνια να σταθώ
για να θυμηθώ
τα παιδικά μου χρόνια.

Παλιούς μου φίλους θέλω να βρω
γέρους να κουβεντιάσω
όλα να τα θυμηθώ
και να στοχαστώ
που ήμουνα, που είμαι
τι έκανα, τι κάνω.

ΒΑΣΙΛΗΣ Ι. ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΑΣ

(Από την ποιητική του Συλλογή «Σταχυολογήματα».)

Βασίλη Ι. Μπούρμπουλα

«ΣΤΡΑΝΩΜΙΤΙΚΑ»

(Ιστορικά, λαογραφικά και άλλα στοιχεία που αφορούν
το χωριό του συγγραφέα Στράνωμα Ναυπακτίας).

ΑΘΗΝΑ 2000 σελίδες 80

Ο Λογοτέχνης και συγγραφέας Βασίλης Ι. Μπούρμπουλας, είναι όπως τον διαβάζουμε χρόνια τώρα ένας ακούραστος Δημιουργός.
Ιδιαίτερα φροντισμένη η έκδοση του βιβλίου  «ΣΤΡΑΝΩΜΙΤΙΚΑ» που μας προσφέρει με την πέννα του. Σε πολλά απ’ αυτά που γράφει στέκεσαι να διαβάσεις, να απολαύσεις τους παλιούς Στρανωμίτες που διηγούνται τα ήθη και έθιμα του τόπου μας και τις παραδώσεις που κληρονόμησαν από τους προγενεστέρους από αρχαιοτάτων χρόνων.

Το βιβλίο του Βασίλη Μπούρμπουλα «ΣΤΡΑΝΩΜΙΤΙΚΑ» μας τριγυρίζει σ’ ενδιαφέροντα μέρη του τόπου μας αλλά και της ανθρώπινης ψυχής.
Εμείς θέλουμε να συγχαρούμε την συγγραφική δουλειά του Βασίλη Ι. Μπούρμπουλα και την ενέργειά του της χορηγίας του βιβλίου του για φιλανθρωπικό σκοπό.

Τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου θα διατεθούν για την ανέγερση μικρού ιερού ναού (παρεκκλησίου) του Αγίου Νεκταρίου στη θέση Παλιοφτιά Στρανώμης Ναυπακτίας.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθευτούν το βιβλίο από τον συγγραφέα:

Βασίλη Ι. Μπούρμπουλα
Μποσίου 20
Αθήνα 11526
Τηλ. 6912283

Βιογραφικό Σημείωμα ΒΑΣΙΛΗ Ι. ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΑ

Για τους ομογενείς που δεν γνωρίζουν τον συγγραφέα Βασίλη Ι. Μπούρμπουλα παραθέτουμε ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα.

Ο Βασίλειος Ι. Μπούρμπουλας είναι καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης –Διευθυντής του 57ου Ενιαίου Λυκείου Αθηνών, με παιδαγωγικές, οικονομικές, Δημόσιας Διοίκησης, Νομικές και Πολιτικές σπουδές, με μεταπτυχιακές στο Διοικητικό Δίκαιο, με ευρύτερες παιδαγωγικές σπουδές, (μετεκπαίδευση 2 ετών στις επιστήμες αγωγής), με κύκλο σπουδών βραχείας διάρκειας στο BRIGHTON της Αγγλίας, με πλούσιο συγγραφικό, λογοτεχνικό και ερευνητικό έργο, με βραβευμένα βιβλία του (έχει δημοσιεύσει 48 βιβλία, πάνω από 70 άρθρα και δεκάδες κριτικές βιβλίων σε περιοδικά και εφημερίδες) και κατάγεται από τη Στράνωμα Ναυπακτίας.>

Ανδριάντας του «Δον Κιχώτη» Στην Ναύπακτο

Όσοι θα έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε τη Ναύπακτο μην απορήσετε όταν αντικρίσετε σε κεντρικό σημείο της πόλης έναν καλαίσθητο ανδριάντα, που απεικονίζει το διάσημο φιλέλληνα Ισπανό συγγραφέα του «Δον Κιχώτη». Το σύμβουλο της ισπανικής κουλτούρας, ο Θερβάντες, τιμήθηκε από τις τοπικές Αρχές της πόλης , ως μια ελάχιστη ένδειξη σεβασμού, για τη συμμετοχή του στη ναυμαχία της Ναυπάκτου, το 1571, όπου πολέμησε με απαράμιλλη ανδρεία χάνοντας μάλιστα στη μάχη το ένα χέρι...

Τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα έκανε ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Κονίδας, κάτω από επευφημίες δεκάδων κατοίκων, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τη φετινή επέτειο της ναυμαχίας. Η ξακουστή ναυμαχία της Ναυπάκτου ήταν η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια των χριστιανών Ευρωπαίων να βάλουν φρένο στον επεκτατισμό της πανίσχυρης οθωμανικής αυτοκρατορίας και αποτέλεσε μεγάλη νίκη, καθώς ο τουρκικός στόλος, στην κυριολεξία καταποντίστηκε.

Ο ΠΑΛΗΟΣ Ο ΕΠΑΧΤΟΣ ΔΛΙΟΥΛΙΣ...

ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΙΜΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Στις μικρές επαρχιακές πόλεις κι ιδιαίτερα στις πρωτεύουσες επαρχιών, όπως είναι γνωστό, υπάρχει έδρα Ειρηνοδικείου που δικάζει μικροϋποθέσεις, αφού τις σοβαρές, τις δικάζουν τα Πρωτοδικεία που εδρεύουν σε πρωτεύουσες νομών η και σε μεγαλουπόλεις που βρίσκονται σε νομούς που έχουν άλλες πρωτεύουσες, όπως είναι το Αγρίνιο, η Αμαλιάδα, τα Καλάβρυτα, η Θήβα κλπ.

Τέτοιο Ειρηνοδικείο έχει κι η Ναύπακτος και τέτοιο είχε και πριν από 40-50 χρόνια. Ποτές βέβαια δεν είχε ιδιόκτητο χτίριο, όπως έχουν άλλες μικρότερες πόλεις, το Δερβένι κι η Λίμνη της Εύβοιας κι άλλες, γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ οι πολιτικοί του τόπου μας, για ένα σοβαρό θέμα, παρ’ όλο που ανέβηκαν και σε υπουργικά αξιώματα, πολλές φορές.
Ας είναι. Το θέμα αυτό είναι άλλη ιστορία που σήμερα, πια έληξε γι’ αυτό καταπιάνομαι με την εύθυμη πλευρά του, που απασχολεί τούτες τις γραμμές.
Το Ειρηνοδικείο, λοιπόν, του Επάχτου, κάποιο διάστημα ήταν εγκαταστημένο σε κάποιο μαγαζί του σπιτιού του Λαύρδα απέναντι απ’ την Εθνική Τράπεζα, εδώ δίπλα σ’ ένα άλλο μαγαζί είχε μπακάλικο ο Ευαγγελίου στο οποίο βέβαια, πούλαγε και ντρίλια κι αλατζάδες για πρόχειρες αντρικές και γυναικείες φορεσιές.

Το Ειρηνοδικείο εκείνης της εποχής του 1926 όριζε δικάσιμο για την εκδίκαση των υποθέσεων, μια, κάθε δεκαπέντε μέρες ι ίσως και μια κάθε μήνα. Δικηγόρους δεν είχαμε, αλλά δικολάβους, που μέχρι και τελευταία, διατηρήθηκαν σε πολλές επαρχιακές πόλεις που έχοντας μια σχετική πείρα και μια κάπως μεγαλύτερη μόρφωση, ανάπτυσσαν το θέμα στην κάθε υπόθεση του πελάτη τους ζητώντας την ευνοϊκή, γι’ αυτόν, κρίση του δικαστή.

Όπως μπορεί να καταλάβει κανένας, η μικρή πλατειούλα μπροστά στην Εθνική Τράπεζα και στο σπίτι του Λαούρδα, πλημμύριζε από κόσμο, διάδικους, μάρτυρες, συγγενείς κι ενδιαφερόμενους αλλά κι από περίεργους αργόσχολους, που κάναν «χάζι», με τις έριδες και τις φιλονικίες των αντιμαχομένων. Για καθίσματα, πάγκους η καρέκλες, για να κάθεται βέβαια ο κόσμος, όπως γίνεται σήμερα στα δικαστήρια, ούτε λόγος δεν μπορούσε να γίνει. Και το ενοίκιο ακόμα, είναι αμφίβολο αν το είσπραττε, ακέραιο, ο Λαούρδας.

Είχε περάσει η γιορτή τ’ Αη Δημήτρη και το παζάρι που είχε δώσει κάποια κίνηση στον τόπο, με τις όμορφες ατραξιόν, του καιρού, τα καφέ-αμάν, τις λατέρνες, το τσίρκο, τις φλοκάτες απ’ τα Τρίκαλα της Θεσσαλίας και τα αλογομούλαρα, από κάθε περιοχή του Ελλαδικού χώρου, αποτελούσαν ανάμνηση. Ο τόπος είχε ξαναποχτήσει την ήρεμη εκείνη κι ανέμελη υπόσταση του, ήσυχος και γαλήνιος απόλυτα.

Να, όμως που το Ειρηνοδικείο, κείνη την Πέμπτη του Νοέμβρη, συνεδρίαζε για να λύσει τις διαφορές των ντόπιων της πόλης και των χωρικών των γύρω χωριών. Ο κόσμος όρθιος, μέσα στην αίθουσα, παρακολούθαγε τη δίκη, καποιανού απ’ το Γκινάνι, που ζήταγε αποζημίωση, γιατί τον είχε δαγκώσει στο ποδάρι το σκυλί ενός συγχωριανού του, καθώς πήγαινε προς τον Αη Πολύκαρπο.

ΣΕ κάποια στιγμή, μια γυναικούλα, ζαλικωμένη με ξύλα, βλέποντας κόσμο μαζεμένο, στάθηκε απ’ όξω και κοίταζε την αίθουσα, όπου όρθιοι πολλοί παρακολούθαγαν την εκδίκαση των υποθέσεων και μη ξέροντας καν τι είναι Ειρηνοδικείο, αλλά και θέλοντας να μάθει, ρώτησε τον Ευαγγελίου: «Δε μ’ λες αφιντικό τι καν ούλους αυτός ου κόσμους ικεί μέσα π’ κάθιτι όρθιος στα πόδια τ»; Κι ο Ευαγγελίου, χωρίς να πονοκεφαλιάσει για να δώσει εξηγήσεις στην αθώα γυναικούλα, της απάντησε «δλιούλις, κυρά μ’, τ’ πουδαργιού».

ΝΑΥΠΑΚΤΙΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ ΣΤΑ ΞΕΝΑ

ΚΩΣΤΑΣ Ι. ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ
Εκ Πλατάνου Ναυπακτίας

Ο ξενιτεμένος ποιητής έγραψε πολλά ποιήματα για τη γενέτειρα πατρίδα του- την Ρούμελη και τον Πλάτανο- μια όμως συλλογή του την αφιέρωσε στην Κύπρο, της οποίας ο λαός χρόνια τώρα αγωνίζεται για να πετύχει την ένωσιν με την Ελλάδα. Οι αγώνες και οι θυσίες των Κυπρίων ενθουσίασαν τον Ναυπάκτιο ποιητή- όπως και κάθε Έλληνα- και έγραψε ολόκληρα σειρά ποιημάτων για το νησί της Αφροδίτης.

Ο ποιητής Κ. Τσουκαλής είναι και καλός ζωγράφος, αν κρίνομε από τα ωραία και συμβολικά σκίτσα που στολίζουν την ποιητική του συλλογή «Η ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ». Ο ποιητής κέρδισε με το βιβλίο του «Η ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ» παλικαρίσια την θέση του στην σύγχρονη Ελληνική Ποίηση.

Δημοσιεύουμε εδώ το πρώτο ποίημα της συλλογής του, αφιερωμένο στον θυσιασθέντα για την Κύπρο, φοιτητή Γιάλουρο:

Έφυγες τόσο γρήγορα
χωρίς τον κόσμο να χαρείς,
γενναίο παλικάρι.

Ο χάρος, βλέπεις, βιάστηκε
στο σκοτεινό βασίλειο του
τα νειάτα σου να πάρει.

Δεν πέθανες. Πάντα θα ζεις
μέσ’ στην ψυχή του γένους.
Με την αυτοθυσία σου
έδειξες πως οι Έλληνες
δεν προσκυνούνε ξένους.

Τ’ άγιο σου αίμα πότισε
της λευτεριάς το καρπερό
το δέντρο που φουντώνει,
πούχει βαθιά τις ρίζες του
κι΄ ως το γαλάζιο ουρανό
τους κλώνους του απλώνει.

Έχει βαθιά τις ρίζες του
στων σκλαβωμένων τις ψυχές
που λευτεριά ποθούνε.
Την ώρα περιμένουνε
να ωριμάσουν οι καρποί
για να ελευθερωθούνε.

Στο αιώνιο κοιμητήρι σου
κοιμήσου ήσυχα, αδελφέ.
Το δένδρο θα καρπίσει.
Έννοια σου, δεν θ’ αργήσει.
Στους σκλαβωμένους
λευτεριά γρήγορα θα χαρίσει.

Η μνήμη σου ας είναι αιώνια,
αγαπημένε μας νεκρέ,
γενναίε ήρωά μας,
πάντα θα σε θυμούμαστε!
Σ’ έχουμε κλείσει, αδελφέ,
βαθιά μέσ’ στην καρδιά μας.

Και ένα άλλο ποίημα, με τον τίτλο: ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΙΣ:

Ελευθεριά η θάνατος
Είναι το σύνθημά μας,
τώχουμε γράψει όλοι μας
βαθιά μέσ’ στην καρδιά μας.

Δεν το ξεγράφουν των εχθρών
οι δόλοι κι’ οι παγίδες,
οι σκύλοι, τα αυτόματα,
τα ταγκς και οι οβίδες.

Δεν μας φοβίζ’ ο θάνατος,
γιατ’ έχουμε σκοπό μας
μόνο ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ,
αυτό ειν’ τ’ όνειρό μας!

Ο σημερινός Ναυπάκτιος ποιητής μας, μας έδειξε το ταλέντο του, και άφοβα χωρεί στα εμπρός. Θα περιμένουμε να δούμε κι’ άλλα ποιήματά του.

ΚΩΣΤΑΣ Α. ΔΕΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ναύπακτος Times - Συνέχεια