|
|
| Home | Απόδημος Πλατανιώτης | Πλάτανος | Νέα | Βιβλία | Ναύπακτος Times |
|
ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ Plataniotis.com -Από την πυρκαγιά στο Δημοτικό διαμέρισμα Τρίκορφο (Μπεζαϊτέ) Δήμου Χάλκειας κάηκαν περίπου 500-600 στρέμματα δασικής έκτασης ενώ για την κατάσβεσή της εκτός από τις επίγειες δυνάμεις χρησιμοποιήθηκαν και εναέριες. -Διήμερη εκδρομή στη Εύβοια πραγματοποίησε ο Ελληνοαμερικανικός Σύλλογος Ναυπακτίας. -Την 10ην Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκε πενταετία από της ενθρονίσεως εις Ναύπακτον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κυρίου Ιεροθέου. -Διήμερη περιοδεία στην ορεινή Ναυπακτία, πραγματοποίησε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Νέων Αγροτών Αιτωλ/νίας Γεώργιος Γούλας. -Στις 9 Αυγούστου 2000 ο Δήμος Πλατάνου οργάνωσε RIVER PARTY στο φράγμα του Ευήνου στον Άγιο Δημήτριο. Έλαβαν μέρος οι Μεγάλοι του Δημοτικού τραγουδιού, Αλέκος Κιτσάκης, Μπέλλο, Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος κ.α. Μπράβο Δήμαρχε Λεωνίδα Κωλέττα. -Χάρις στις ενέργειες του Δημάρχου Πλατάνου Λεωνίδα Κωλέττα, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα κινητά τηλέφωνα στην ορεινή Ναυπακτία. Η COSMOTE ολοκλήρωσε τις εργασίες της. -Σε ύφεση η οικοδομή στη Ναύπακτο. Σχεδόν δυο χρόνια τώρα οι Ναυπάκτιοι αδυνατούν να αξιοποιήσουν τις περιουσίες τους η να εξασφαλίσουν στέγη ενώ ολόκληροι επαγγελματικοί κλάδοι όπως των εργαζομένων στις οικοδομές, των Αρχιτεκτόνων και Πολιτικών Μηχανικών διέρχονται κρίση και μεγαλώνουν τα ποσοστά ανεργίας. -Στο εδώλιο ο Δήμαρχος Ναυπάκτου και 25 δημοτικοί σύμβουλοι, διότι δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις του ΥΠΕΧΟΔΕ και για παράβαση καθήκοντος. -Δυσάρεστη έκπληξη δοκίμασαν περίπου 200 κάτοικοι Αντιρρίου που είχαν λάβει μέρος αποζημιώσεων για την απαλλοτρίωση που αποφάσισε το Εφετείο για αυτές, τους εξαναγκάζει όχι μόνο να στερηθούν το υπόλοιπο των χρημάτων τους αλλά να επιστρέψουν και τμήμα της προκαταβολής. Αλλά όμως πως θα προχωρήσουν τα έργα καθώς ενδεχομένη έφεση των ενδιαφερομένων σε Ανώτατο Δικαστήριο σε περίπτωση δικαίωσής τους θα μπλοκάρει τα έργα. -Αύξηση κερδών κατά 19,8% παρουσίασε η Γ. Πολύχρονος Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου. -Με λύπη διαπιστώσαμε ότι το ΚΤΕΛ Ναυπάκτου «σήκωσε καπετανάτο» και γράφει στα παλιά του παπούτσια επιβάτες και την Υπηρεσία του που προσβάλει. Οπότε θέλει φεύγει, δεν ακολουθεί ωράριο, οι επιβάτες ταλαιπωρούνται, χάνουν το δρομολόγιο, με αποτέλεσμα να πληρώνουν ΤΑΞΙ μόνο και μόνο γιατί οι οδηγοί είναι ασυνείδητοι. Παρακαλούμε τη Δημοτική Αρχή να παραπονεθεί στο ΚΤΕΛ, για τα χάλια αυτά. -Ο Δήμαρχος Πυλήνης κ. Γ. Σταθόπουλος μας λέει: Η εξυπηρέτηση των δημοτών είναι άμεση ακόμα και με τηλεφωνικά αιτήματα τα έγγραφα τους στέλνονται ταχυδρομικά. Οι Αιτήσεις που αφορούν σοβαρά θέματα δεν αντιμετωπίζονται επιπόλαια, αλλά με περίσκεψη επί τόπου και σε συνεργασία με τα Τοπικά Συμβούλια. -Κεντρικό πρόσωπο των ζυμώσεων που γίνονται για τις ταυτότητες, εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο είναι και ο Μητροπολίτης μας κ. Ιερόθεος. -Οι απόδημοι και το σώμα των πιστών της Ναυπακτίας και Αγίου Βλασίου Σέβονται και αγαπούν τον Μητροπολίτη μας κ. Ιερόθεο. Αυτό το βλέπουμε και το ακούμε καθημερινά από πιστούς της Ιεράς Μητροπόλεως. -Τις έδρες των Δήμων Πλατάνου, Πυλήνης και Αποδοτίας, επισκέφτηκε ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ανδ. Μακρυπίδης. Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου «Ο κ. Μακρυπίδης δεσμεύτηκε να συμβάλεί στη λύση των προβλημάτων...» -Ο Δήμαρχος κ. Κωλέττας κυριολεκτικά «όργωσε» τα Δημοτικά Διαμερίσματα. Από τον Πλάτανο στο Δεντροχώρι. Από εκεί στο Λιβαδάκι, στο Αχλαδόκαστρο, στην Κλεπά, στην Αράχωβα, στο Νεχώρι και πάλι απ’ την αρχή. ‘Ολοι παράπονα και αιτήματα. Ο κόσμος λέει «τα παράπονά του στο Δήμαρχο». Κάποιοι ζήτησαν να φτιάξει και βόθρους στα σπίτια! Έλεος πατριώτες!... Κάποιο βράδυ του Αυγούστου στον Άγιο Δημήτριο, κοντά στα μεσάνυχτα χτύπησαν οι καμπάνες του χωριού. Όλοι κατάλαβαν: Πυρκαγιά. Και όλοι έτρεξαν προς το Μαχαλά, αλλά- ευτυχώς- η μικρή εστία της φωτιάς δεν πήρε διαστάσεις. Πάντως μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες βρέθηκαν εκεί. Αυτό ήταν το συγκινητικό. Μπράβο σας γείτονες Αγιοδημητριάνοι.
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Το Χωριό μου «Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ» Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για έναν άνθρωπο να προσφέρει στον τόπο του, στον τόπο που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια, με όλες τις στερήσεις και τους κόπους, αλλά και τις αναμνήσεις του. Αυτό έκανε και ο ακούραστος εκδότης πολλών εφημερίδων της Ρούμελης, ο δημοσιογράφος, ο λαογράφος, ο χρονογράφος και ποιητής Κώστας Δεδόπουλος. Μας παρουσίασε ένα ωραίο βιβλίο γεωγραφικού, λαογραφικού και ιστορικού περιεχομένου για το χωριό του «Πλάτανος Ναυπακτίας». Πριν 45 χρόνια ξενιτεύτηκε στην Αμερική, για μια καλύτερη τύχη, για μια καλύτερη ζωή, αλλά η ψυχή και το μυαλό του, όπως δείχνει το βιβλίο του, έμεινε στον Πλάτανο που τόσο αγάπησε. Ο Κώστας Δεδόπουλος, στο βιβλίο του αυτό, πραγματεύεται διεξοδικά την ιστορία οικογενειών του Πλατάνου, αναφέρεται σε ιστορικές μορφές του χωριού και καταγράφει τα ήθη και έθιμα γνωστά και άγνωστα στους νεότερους συγχωριανούς του. Είναι ένα βιβλίο γραμμένο με σαφήνεια, μεθοδικότητα και γνώση, με μεράκι και πολλή-πολλή αγάπη, χρήσιμο, αληθινό, τέλεια τεκμηριωμένο, γραμμένο σε άψογη ρέουσα ελληνική γλώσσα που να μπορεί να διαβάζεται ευχάριστα από κάθε αναγνώστη. Το έργο του παρουσιάζει πολυμερή μόρφωση και δοκιμασμένες ικανότητες και εμπειρία. Η προσφορά του είναι πολύτιμη για τους χωριανούς του, τη Ρούμελη και τους Ρουμελιώτες, αλλά και τον ελληνισμό. Συγχαίρω θερμά το συμπατριώτη Κώστα Δεδόπουλο και παροτρύνω όλους τους Ναυπάκτιους να προμηθευτούν το βιβλίο του. Με πατριωτικούς χαιρετισμούς Βασίλειος Ι. Μπούρμπουλας ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ Του Δημήτρη Τσάκα Παρουσία του Έλληνα πρέσβη στην Ουάσινγκτον κ. Αλεξάνδρου Φίλωνα και αρκετών μελών του Κογκρέσου έγινε η απονομή των βραβείων National Heritage Fellowships 2000, του Εθνικού Πολιτιστικού Ιδρύματος των ΗΠΑ, National Endowment for the Arts. Ο Ρουμελιώτης ομογενής ξυλογλύπτης κ. Κωνσταντίνος Πυλαρινός είναι ένας από τους δεκατρείς βραβευθέντες. Τα βραβεία συνοδεύονται με ποσό των 10.000 δολ. απονέμονται ετησίως από το Εθνικό Πολιτιστικό Οργανισμό των ΗΠΑ (ΝΕΑ) σε άτομα που συμβάλουν στη διατήρηση παραδοσιακής τέχνης και κουλτούρας των Εθνικών κοινοτήτων των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Bill Ivey, ανέγνωσε επιστολή του Προέδρου Μπίλ Κλίντον που συνέχαιρε τους βραβευθέντες για τη συμβουλή τους στην πολιτιστική κληρονομιά των ΗΠΑ. Οκ Πυλαρινός ο οποίος ασχολείται με την ξυλογλυπτική από 13 ετών, έχει φιλοτεχνήσει 60 περίπου τέμπλα εκκλησιών στις ΗΠΑ και άλλα εκκλησιαστικά αντικείμενα και θεωρείται μοναδικός καλλιτέχνης της εκκλησιαστικής ξυλογλυπτικής στις ΗΠΑ. Κάθε χρόνο διαμορφώνει το χώρο της Κληρικολαϊκής Συνέλευσης παρέχοντας τη δυνατότητα στους συνέδρους να νοιώθουν ότι βρίσκονται σε έναν πραγματικό ιερό ναό. Το 1960 είχε διαμορφώσει στην Ουάσιγκτον το χώρο, που πραγματοποιήθηκε η Πατριαρχική Θεία Λειτουργία, στα πλαίσια της επίσκεψης του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Δημητρίου στις ΗΠΑ. Ο Κώστας Πυλαρινός, μυήθηκε από πολύ νεαρή ηλικία στην τέχνη του ξυλογλύπτη< και από την πρώτη στιγμή τον συνεπήρε και τον σαγήνευσε η ξυλογλυπτική Εκκλησιών. Εκείνο το στοιχείο, που τον προσέλκυσε στην Βυζαντινή ξυλογλυπτική, ήταν το γεγονός ότι οι δημιουργίες του καλλιτέχνη, παραμένουν ως ζωντανά μνημεία για τις επόμενες γενεές. Γεννήθηκε στο Αχλαδόκαστρο Ναυπακτίας και μεγάλωσε στο «Ζάνειο» Ορφανοτροφείο, και αμέσως μετά, παρακολούθησε το πρόγραμμα νυκτερινού Γυμνασίου. Μέρα με την ημέρα, πνεύμα ανήσυχο και δραστήριο, Αρχίζει και αποκαλύπτει τα μυστικά της τέχνης του και ξεκινάει δειλά, αλλά σταθερά τα πρώτα του βήματα στο χώρο της Βυζαντινής ξυλογλυπτικής. Το καλλιτεχνικό του ταλέντο, ξεδιπλώνεται σε όλες του τις διαστάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου και εγκαθίσταται μόνιμα το 1974. Τα πρώτα βήματα στην Αμερική τα ξεκίνησε στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια και με την πάροδο του χρόνου αρχίζει να γίνεται ευρέως γνωστός για την τέχνη, τη δημιουργικότητα και τα λεπτά του γούστα. Το φλαμούρι, η το μαόνι, πλάθονται στα έμπειρα χέρια του Κώστα και μετατρέπονται από όμορφες μάζες ξύλου σε μοναδικές δημιουργίες που στολίζουν τις Εκκλησίες μας και μαρτυρούν τις παραδόσεις μας. Στο πλαίσιο της συνεχόμενης προσπάθειας του να διαιωνίσει την παράδοση, οι δημιουργίες του κ. Πυλαρινό, στολίζουν άνω των 60 Εκκλησιών των ΗΠΑ. Έργα του Κώστα Πυλαρινό, έχουν εξάλλου εκτεθεί και σε διάφορα μουσεία ανά τον κόσμο, ενώ δεκάδες ομογενείς και νέοι καλλιτέχνες επισκέπτονται συχνά το εργαστήριό του στην Αστόρια, προκειμένου να θαυμάσουν την τέχνη και το μεράκι του.
ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Γράφει ο Κώστας Α. Δεδόπουλος Μας μπλέξανε με το INTERNET, τα κομπιούτερ και τις δορυφορικές τηλεοράσεις και χάσαμε τον εαυτό μας, το γνήσιο ελληνικό ταμπεραμέντο μας, τις συνήθειες μας, το τρόπο ζωής μας. Δε γνωρίζει ο σκύλος τον αφέντη του. Χαθήκαμε μέσα στο χάος που το λένε ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό. Μας πήραν τη ταυτότητα και δεν γνωριζόμαστε. Κοντεύουν να μη γνωρίζονται μεταξύ τους τ’ αδέρφια. Για πρώτα και δεύτερα ξαδέρφια δε γίνεται λόγος. Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Αντισταθείτε, θυμηθείτε τα παλιά που ίσως μας φέρουν πιο κοντά στον εαυτό μας κι έτσι αλεγράρουμε λίγο άγχος, τα προβλήματα και την αφύσικη σημερινή καθημερινότητα. Ας προσπαθήσουμε να μεταφερθούμε στις καλές εκείνες εποχές που οι άνθρωποι ζούσαν οικογενειακά και συγγενικά. Τόσο εύκολα ρε παιδιά ξεχάσαμε που ξεφυλλίζαμε τ’ καλαμπόκια; Ξεχωρίζαμε τα μεγάλα καλαμπόκια για να τα κάνουμε κρεμάστρες. Α, είπα κρεμάστρες και θυμήθηκα τα σουτζούκια με μουσταλευριά και καρύδια που ήταν κρεμασμένα στα μπαλκόνια και στα παράθυρα των σπιτιών κι εμείς τους κάναμε κόρτε. Ζούσαμε ήσυχα και δεν είχαμε καταλάβει ότι κινδυνεύαμε από τους παπάδες. Φαίνεται πως ο κίνδυνος είναι μεγάλος και άμεσος και αφού δε το καταλαβαίνουμε μόνοι μας, αποφάσισε η συγχρονιστική μας Κυβέρνηση να μας προστατέψει με το ζόρι. Κάπως έτσι λειτουργούν τα δημοκρατικά καθεστώτα. Δεν αφήνουν τον λαό τους να κουράζεται, σκέπτονται οι ηγέτες για λογαριασμό του. Τώρα κατάλαβα γιατί μας κυνήγαγε ο παπα Θανάσης όταν παίζαμε κρυφτούλι και κρυβόμασταν στη κατωγόπορτα του σπιτιού του. Κι εγώ νόμιζα ότι μας κυνήγαγε επειδή προγκάγανε οι κότες. Τι σου είναι κι’ αυτές οι θύμισες. Ακου τι μου ήρθε στο μυαλό. Θα ήταν 1954-55, μήνας Αύγουστος και ώρα πέντε, περίπου, το απόγευμα. Από το λεωφορείο (καρνάβαλο) της γραμμής Ναύπακτος –Πλάτανος, κατέβηκαν 8-10 επιβάτες. Τους είδε ο Τσαμαντρίας από τη ράχη, όπου από το ένα μάτι δεν έβλεπε και με ρώτησε. -Ποιοι είναι αυτοί με τις βαλίτσες Κώστα; -Παραθεριστές, Μπάρμπα- Ανδρέα του απάντησα. -Και τώρα το θυμηθήκανε αυτοί; Εμείς θερίσαμε και αλωνίσαμε. Για την αγωγή που έκανε συμπατριώτης μας στους γονείς των παιδιών που του κατασπάραξαν τα ρεβίθια, πιστεύω να έχετε ακούσει. Κατά την ακροαματική διαδικασία, πρώτος πήρε το λόγο ο ενάγων. Και μεταξύ των άλλων είπε: -Άφησαν ανεπιτήρητους τους υιούς των και κατέπεσαν εις το χωράφι του Καραγιάννη όπου κατέφαγαν περί των διακοσίων οκάδων ρεβιθιών. -Αυτός οραματίζεται, Κύριε Πρόεδρε, είπε παρεμβαίνων ο δικολάβος Καραμήτσος. -Να μου εξηγήσετε κύριε Πρόεδρε τι θα ειπεί οραματίζομαι κ. Πρόεδρε, διαμαρτυρήθηκε. -Ονειριάζεται, του εξήγησε ο Πρόεδρος. -Δεν οραματίζομαι καθόλου, τους συνέλαβα ο ίδιος επάνω εις την υψηλήν κοτρώναν όπου τα εξεσπίνουν ωσάν ιέρεκες, άλλα πλατς και άλλα πλούτς και άλλα εις τον στόμαχον, η ζημία επροξενήθη. Μη μου ειπεί κανείς πως δε θυμάται τις μαρτίνες που κάθε πρωί τις μαζεύαμε στη ράχη η στο σχολείο για να τις πάει στη βοσκή ο γιδάς; Εκεί έβλεπες ποικιλία αιγών, λιάρες, σιούτες, παλιβές, ρούσες, και που και που καμιά γαλάρια. Ανάμεσα τους κι ο τράγος του Παναγάκη που θύμιζε Δημόσιο υπάλληλο, γιατί δούλευε μόνο κάθε καλοκαίρι δύο μήνες. Τη Δευτέρα να φέρεις πέντε λούρες (βέργες), μου είπε ένα Σάββατο ο δάσκαλος Γεώργιος Κόκκας, όταν ήμουν μαθητής Δημοτικού Σχολείου. Ωχ, είπα μέσα μου, τι μας περιμένει. Δευτέρα πρωί, αφού χτύπησε η καμπάνα του Αγίου Νικολάου, πήγα κι εγώ με τις λούρες στο Σχολείο, τις έδωσα στο δάσκαλο και τη τρίτη ώρα του μαθήματος, σήκωσε κάποιο μαθητή, του έδωσε μια και του λέει, σπάστη. Εύκολη δουλειά. Μετά του έδωσε τέσσερις μαζί και του λέει, σπάστες, Στη συνέχεια μας έκανε μάθημα για το «εν τη ενώσει η ισχύς». Κτηνοτροφία- Γεωργία ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων του Πλατάνου. Το καζάνι; Μεγάλο. Οι κτηνοτρόφοι μόλις που καταφέρνουν να ξεχρεώσουν τη χρονιά και ότι έτρωγε η οικογένειά τους. Οι γεωργοί, αν δεν πέρναγε λίβας, έβγαζαν το σπόρο και τ’ άχυρα που ήθελαν για να ξεχειμάσουν το μουλάρι. Ευτυχώς που οι Πρόεδροι της Κοινότητας, Γεώργιος Χρυσικός, Ευθύμιος Δημητρακόπουλος, (Μπουδοθύμιος) κ.λ.π. έδιναν σε όλους πιστοποιητικά απορίας και δεν πλήρωναν τα δίδακτρα των παιδιών τους στο Γυμνάσιο. Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου τα σκουξίματα των γουρουνιών την ημέρα της σφαγής των, που κατά κανόνα ήταν Χριστούγεννα. Τι να πρωτοθυμηθείς. Τη συκωταριά, το παστό και τα λουκάνικα, τις μπριζόλες στα κάρβουνα η τη παγωμένη πατσιά και την ματιά. Ως τόσο και τότε κάναμε τη ζωή μας και ήταν πολύ ωραία. Και τότε είχαμε τα φλερτ μας με τα επακόλουθά τους και είχαν την αξία τους. Στα πανηγύρια γινόταν πραγματικό πανηγύρι, με τη διασκέδαση, το τραγούδι, το χορό, το ξεφάντωμα, χωρίς να λείπει και η εμπορική κίνηση. «Λουκούμι και νερό ένα φράγκο και τα δυό», διαλαλούσε ο Τσαμαντρίας. Και εκείνες οι επισκέψεις στις γιορτές να πούμε «Χρόνια Πολλά», ήταν μια διέξοδος. Μπορεί να μην είχαμε ουίσκι και βότκα, είχαμε όμως το γνήσιο Πλατανιώτικο κρασάκι και τους παραδοσιακούς κουραμπιέδες
με αγνά υλικά και προπαντός είχαμε κέφι και διάθεση για διασκέδαση. Και τι έγινε που τώρα όλα αυτά εκφράζονται με
ένα σύντομο τηλεφώνημα; Παρόλα αυτά η ευτυχία ήταν διάχυτη στα πρόσωπα όλων μας, μικροί και μεγάλοι περνάγαμε ευχάριστα
τις ημέρες μας.
ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ
Μεγαλοπρεπές και επιβλητικό, αριστούργημα αρχιτεκτονικής, βρισκόταν διαρκώς στην ιστορική επικαιρότητα. Πάνω από το γραφικό λιμάνι, με πέντε οχυρωματικές συνοικίες, μνημείο μοναδικό. Οι Ιταλοί, αναγνωρίζοντας τη σημασία του, το θεωρούσαν τον «ισχυρότερο προμαχώνα του χριστιανικού κόσμου», ενώ οι Τούρκοι, σεβόμενοι τη θέα του, το ονόμασαν «καθρέφτη της ευτυχίας». Η φροντίδα όμως της καστροπολιτείας της Ναυπάκτου δεν ήταν ανάλογη με την ιστορία της. «Πρώτα έκανε την εμφάνισή της μια καφετέρια και λίγο αργότερα δυο παρόμοια κέντρα διασκέδασης», επισημαίνει σε επιστολή διαμαρτυρίας του ο δικηγόρος και ιστορικός Νίκος Βασιλάτος, βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών για τις πρωτοποριακές εργασίες του για τα κάστρα της ελληνικής γης. «Δέντρα κόπηκαν, παλιές τοιχοποιίες εξαφανίστηκαν, λιθόστρωτα κακοποιήθηκαν και χωματουργικές εργασίες άλλαξαν τη μορφή του εδάφους. Το μνημείο της Ναυπάκτου περικυκλώθηκε από τα καφενεία, τα οποία εμποδίζουν όχι μόνο την ανάδειξή του, αλλά το έχουν σχεδόν στραγγαλίσει, αφού σ’ αυτό εναποθέτουν ακόμη και σκουπίδια. Ο προμαχώνας που ονομάζεται Τάπια του Τσαούση ’μετεξελίχθηκε’ από ένα ιστορικό μνημείο σε θεατρικό σκηνικό προς εξυπηρέτηση των καφενείων. Είναι εν γνώσει των αρμοδίων όλα αυτά; Υπάρχει απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου γι’ αυτές τις εργασίες; Άδειες οικοδομικών εργασιών πως έδωσε το ΥΠΕΧΟΔΕ, αν έδωσε, και μάλιστα σ΄ αυτήν την έκταση; Πως κτίστηκαν τα καφενεία σε περιοχές που κάποτε αποτελούσαν συνοικίες της παλιάς πόλης που εγκαταλείφθηκαν πριν από διακόσια χρόνια, χωρίς να έχουν γίνει προηγούμενες ανασκαφές; Αποτυπώσεις του εδάφους όπου έγιναν οι εδαφολογικές αλλοιώσεις έχουν γίνει; Οι αποχετεύσεις των κέντρων αυτών που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια που οδηγούνται;».
ΝΕΕΣ ΕΚΔΩΣΕΙΣ -Διονύση Ε. Κονταρίνη «Οι Άγκυρες» ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Asia.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ (1867-1945)
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΕΛΟΥ Ο Γιάννης Βλαχογιάννης γεννήθηκε στη Ναύπακτο στις 27 Ιουλίου του 1867, σ’ ένα περιβάλλον, που ανάσαινε τη μέθη και το θρύλο του Εικοσιένα. Με την λαχτάρα της ιστορικής έρευνας φτάνει στην Αθήνα το 1885. Γράφεται στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και για ν’ αντιμετωπίσει τα έξοδά του παραδίδει ιδιωτικά μαθήματα, εργάζεται διορθωτής στην «Εφημερίδα» του Κορομηλά. Γρήγορα όμως, χάρη στις δημοσιογραφικές του ικανότητες, μπαίνει στο συντακτικό προσωπικό της «Εφημερίδας», δίπλα στον Παπαδιαμάντη, τον Παλαμά και τον Κονδυλάκη. Φίλος από τον πρώτο χρόνο των σπουδών του κιόλας με τους καθηγητές του, τον Κόντο, τον Λάμπρο, τον Πολίτη, ο Βλαχογιάννης εγκαταλείπει το Πανεπιστήμιο και παρά την επιθυμία της μάνας του να τον δει καθηγητή στη Ναύπακτο, αφιερώνεται πια ολοκληρωτικά στην ιστορική έρευνα, ενώ παράλληλα μπαίνει, με το ρωμαλέο του γράψιμο, σαν μια καινούργια ευεργετική δροσιά στο πνευματικό περιβόλι της πατρίδας μας. Η πολύπλευρη έρευνά του, σε βιβλιοθήκες και οικογενειακά αρχεία, σε αποθήκες, στις πιο απίθανες γωνιές της Αθήνας, υπήρξαν οι πηγές απ’ όπου ο ακάματος ιστοριοδίφης συγκέντρωσε το πλούσιο, το ανεκτίμητο ιστορικό του υλικό, που η τμηματική δημοσίευση του απεκάλυψε την αληθινή μορφή, το απέραντο μεγαλείο της επαναστατικής φωτιάς του Εικοσιένα. Η μεγάλη του αρχειακή συλλογή, οδήγησε στην ίδρυση των Γενικών Αρχείων του Κράτους, στα 1915, με το ένθερμο ενδιαφέρον του Ελευθερίου Βενιζέλου κι’ ο Βλαχογιάννης διορίστηκε διευθυντής τους. Ακολουθούν εκδόσεις καινούργιων βιβλίων, η δημοσίευση πάμπολλων μελετών του σε περιοδικά κι’ εφημερίδες. Ο Βλαχογιάννης γίνεται απολογητής του Εικοσιένα, που διοχετεύει ωστόσο τον ηρωικό του παλμό και μέσα στη λογοτεχνία. Τα διηγήματα που αναφέρονται στο Εικοσιένα, οι ηθογραφίες του, όλα έχουν στέρεη δομή, πλούσιο γλωσσικό και λαογραφικό θησαύρισμα, μια ειλικρίνεια που συγκινεί και μια λυρική ομορφιά που ενθουσιάζει. Έπειτα από το θρίαμβο και την αναγνώριση, ήρθαν οι πικρές μέρες της κατοχής. Ο Βλαχογιάννης ήταν πολύ κουρασμένος. Οι πολύχρονες δοκιμασίες, η αδιάκοπη δουλειά που ήταν προσπάθεια ψυχική και σωματική παρά απλή απασχόληση, οι στερήσεις των φρικτών εκείνων για το Έθνος ημερών, τον τσάκισαν. Ωστόσο, μέσα στο φοβερό σκοτάδι, είχε την ελπίδα πως θα μπορέσει να ξαναδεί την πατρίδα ελεύθερη. Και την είδε. Μα για πολύ λίγο. Στις 24 Αυγούστου 1945, ο Βλαχογιάννης έκλεισε τα μάτια του, με τον καημό που δεν πρόλαβε ν’ αποτελειώσει την εργασία του για τον Καραϊσκάκη, τον ήρωα που τον λάτρευε και που, δίκαια, πίστευε πως είναι η πιο λαμπρή μορφή του Εικοσιένα. Αλλά αν τόσο σπουδαία και μοναδική σε κάποιες ιδιομορφίες γύρω από το Εικοσιένα, το ίδιο σημαντική υπήρξε η προσφορά του και στη νεοελληνική λογοτεχνία. « Ο Βλαχογιάννης- γράφει ο Ρήγας Γκόλφης- ανήκει στη γενεά εκείνη που αναμόρφωσε τη λογοτεχνία μας παλεύοντας ανάμεσα στη μακρόχρονη σκολαστική συνήθεια και στη πρόληψη, για να καθαρίσει τα πνεύματα και τη γλωσσική συνείδηση του έθνους και να οδηγήσει την τέχνη του νεοελληνικού λόγου από τις μικρόχαρες περιοχές της, σε πλατύτερους δρόμους και φωτεινότερους ορίζοντες. Έσκυψε μέσα στη λαϊκή ψυχή κι’ ανακάλυψε στα βάθη της και ανάσυρε τους πολύτιμους μνημειακούς της θησαυρούς. Πρέπει να λογαριάζεται κι’ αυτός ένας από τους πατέρες, από τους οικοδόμους εκείνους που παράπλευρα στον Ψυχάρη, με κόπο και με αγώνα στερέωσαν όλοι μαζί τη νέα μας παράδοση και της έδωσαν τα φτερά για παραπέρα». Το λογοτεχνικό έργο του Βλαχογιάννη που περιλαμβάνει διηγήματα, νουβέλες, αφηγήματα και ποιήματα, έχει πληθωρικό λυρισμό και ύφος δημοτικού τραγουδιού. Τα διηγήματα του, με την καθάρια εκείνη, την όμορφη δημοτική τους που είναι γεμάτη από ρουμελιώτικες λέξεις, αρμονικά συνταιριασμένες μέσα στην όλη σύνθεση του κειμένου, αποτελούν βασικό τμήμα της νεοελληνικής πεζογραφίας, στο μεταίχμιο της ηθογραφίας και του αφηγηματικού ρεαλισμού. ‘Έχουν χάρη, διαύγεια, περιγραφική ζωντάνια, άμεση συγκίνηση, παιδευτική σημασία. Είναι μια δροσιστική, ηρωική, ευεργετική επαφή με τις ίδιες τις αστείρευτες πηγές της ελληνικής παράδοσης. Είναι η παλικαριά, το ήθος, η μεγαλοσύνη του Έλληνα, σε κείνες τις εκπληκτικές διαστάσεις που συναρπάζει και γοητεύει.
Καποδίστριας Νο 2 Οι πληροφορίες που συγκέντρωσε η «Ναύπακτος Τίμες» μέσα από το Υπ. Εσωτερικών, τον τελευταίο καιρό, είναι αρκετά ενδιαφέρουσες για τη φημολογούμενη «Μεταρρύθμιση του Καποδίστρια», μια Μεταρρύθμιση που κρίνεται αναγκαία μετά τα πρώτα δύο χρόνια εφαρμογής της, ομολογουμένως, βασικής τομής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Λέγεται, λοιπόν, ότι: *θα καταργηθούν οι Κοινότητες. *Θα καταργηθεί ένας μεγάλος αριθμός Δήμων. *Θα καταργηθούν κάποιες Νομαρχίες. *Θα υπάρξει συνένωση Περιφερειών. Οι αλλαγές αυτές χαρακτηρίζονται αναγκαίες για τους εξής λόγους: α)Αλλάζει το δημαρχοκεντρικό συγκεντρωτικό σύστημα και η καταστατική θέση των αιρετών με συμμετοχή στην πολιτική εξουσία όλων των Δημοτικών Συμβούλων. β) Αλλάζει το εκλογικό σύστημα για να μπορούν να συμμετέχουν και να εκπροσωπούνται όλες οι προοδευτικές δυνάμεις των τοπικών κοινωνιών. γ) Ισχυροποιείτε η παρουσία των πολιτικών κομμάτων αλλά και των πολιτικών κινήσεων. δ) Ο ρόλος της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, που είναι σημαντικός σε μια μικρή χώρα, γίνεται εμφανής στους πολίτες και του τελευταίου χωριού. Το κεφάλαιο Ε αποτελεί το σημείο στο οποίο θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους Δήμαρχοι και Κυβέρνηση. Αυτό, γιατί τα 4 άρθρα που αλλάζουν στον Κώδικα ανατρέπουν τα σημερινά δεδομένα. Συγκεκριμένα τα άρθρα αυτά είναι τα εξής: Δημοτικές αρχές. -Καταργούνται τα Τοπικά Συμβούλια -Καταργούνται οι αυξημένες αρμοδιότητες του Δημάρχου -Καταργείται ο θεσμός του Αντιδημάρχων -Παρέχονται αυξημένες αρμοδιότητες στο Δημοτικό Συμβούλιο -Διαχωρίζεται η ευθύνη των αιρετών από τη διαχείριση Άρθρο 16 Εκλογείς -Το εκλογικό δικαίωμα στις Δημοτικές Εκλογές το έχουν όσοι είναι γραμμένοι στα Δημοτολόγια. Όπως, είναι ήδη γνωστό, μετά την εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων οι πολίτες θα ψηφίζουν εκεί όπου έχουν ανοίξει οικογενειακή μερίδα. Άρθρο 17 Εκλογικό σύστημα. -Η εκλογή Δήμαρχου θα γίνεται σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο. -Η εκλογή των Δημοτικών Συμβούλων γίνεται κατά Συνδυασμούς με το σύστημα της απλής αναλογικής και μονοσταυρία. - Η εκλογή των Δημοτικών Συμβούλων μπορεί να γίνει με γενική αποδοχή η και κατά Δημοτικά Διαμερίσματα η και κατά αρμοδιότητες (Διοίκηση Δημοτικής Αστυνομίας, Σχολικών μονάδων, μονάδων Υγείας). Άρθρο 18 Ασυμβίβαστα -Ο Δήμαρχος δεν μπορεί να ασκήσει άλλο επάγγελμα. -Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι που επιλέγουν να ασκούν πλήρη καθήκοντα σε ημερήσια βάση δεν μπορεί να ασκούν άλλο επάγγελμα. -Ο Δήμαρχος και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι αμείβονται επαρκώς και λαμβάνουν έξοδα παράστασης για την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους -Ο Δήμος καλύπτει τις κρατήσεις της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης των σχετικών ταμείων. -Οι δημοτικοί Σύμβουλοι που ασκούν, μειωμένα ως προς το χρόνο καθήκοντα, θα αμείβονται αναλόγως. Για την Ναυπακτία θεωρείται βέβαιο η κατάργηση των 5 Δήμων: Αντιρρίου, Αποδοτίας, Πλατάνου, Πυλήνης και Χάλκειας και υπαγωγή τους στο Δήμο Ναυπάκτου, προκειμένου να υπάρξει ένας Δήμος σε όλη την Ναυπακτία.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ Αγαπητέ κ. Δεδόπουλε, Ευχαριστώ θερμότατα για την αποστολή του βιβλίου «Το χωριό μου ο Πλάτανος». Με θερμές ευχές Ο Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος
ΝΙΚΟ ΔΑΝΙΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΕΝΘΕΡΜΑ ΕΥΝΩΜΟΝΟΥΜΕ
Ο Σύλλογος Πλατανιωτών Αμερικής, Τιμάει τον Νίκο τον Δανιά, Τιμάει τον Νίκο τον Δανιά, Τιμάει την αξία του Ποσά μεγάλα, σεβαστά, Τα έργα που φτιάχτηκαν, Η προτομή του η σεμνή, Νίκο, του κόσμου τ’ αγαθά, Μακάρι να σε μιμηθούν, ΚΩΣΤΑΣ Α. ΔΕΔΟΠΟΥΛΟΣ Νέα Υόρκη, Αύγουστος 1998 (Το ποίημα αυτό γράφτηκε στις 23 Αυγούστου 1998 που ο Σύλλογος Πλατανιωτών Αμερικής τίμησε των Μεγάλο Ευεργέτη των χωριών μας κ. Νίκο Δανιά)
ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ Του Γιάννη Γ. Γαϊτάνη Ένα Λαό μπορείς να τον ισοπεδώσεις όταν του αφαιρέσεις την ιστορική μνήμη και την θρησκευτική του ταυτότητα. Η ξενοκρατία θέλει τον αφελληνισμό και οι εχθροί μας να ξεχάσουμε τις ρίζες μας. Οι μέρες μας είναι δύσκολες. Η Ελλάδα μας κινδυνεύει από παραχάραξη της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Η Εκκλησία μας πολύ σωστά επεσήμανε τον κίνδυνο και αντέδρασε στις επιθέσεις. Επιχειρείται ένας θρησκευτικός κι εθνικός αποχρωματισμός κι ένα εθνικό έγκλημα, ο αφελληνισμός ο οποίος προχωρεί σταθερά και μεθοδικά. Προωθούν κλιμακωτά το γνωστό μεταρρυθμιστικό σχέδιο εκπροτεσταντισμού της Ελλάδας!... Οι ξένοι λένε: «Περάστε αυτόν τον ατίθασο λαό από...κρεατομηχανή, κόφτε του τις ρίζες, καταργήστε το θρήσκευμα, τη γλώσσα, την ιστορία του...» Η πολιτεία φαίνεται να υιοθέτησε τις ξένες εντολές κι άρχισε, παρά την γενική λαϊκή κατακραυγή με τις λαοσυνάξεις, σταδιακά να εφαρμόζει ένα σατανικό σχέδιο με μια λυσσώδη επέλαση της Νέας Τάξης κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος και των ελληνικών παραδόσεων: Σβήνουν από τις ταυτότητες το ορθόδοξο θρήσκευμα και την ελληνική υπηκοότητα. Στα λύκεια δεν θα εξετάζονται τα θρησκευτικά. Από τους ιστούς των Σημαιών έφυγαν οι σταυροί και οι σημαίες φεύγουν από τα δημόσια γραφεία. Κατεβάζονται από τα Δικαστήρια οι εικόνες του Χριστού και καταργείται ο όρκος και το ευαγγέλιο. Ο ελληνικός στρατός γίνεται επαγγελματικός με μισθοφόρους αξιωματικούς και οπλίτες. Περιορίζεται το μάθημα της ιστορίας και οι νέοι θα αγνοούν το Εικοσιένα, τον Μακεδονικό Αγώνα, την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου. Ξεχνούν μερικοί νεοέλληνες ότι η Εκκλησία και τα Κρυφά Σχολεία στα Μοναστήρια της Ρούμελης και του Μωρηά κράτησαν τετρακόσια χρόνια όρθιο το Γένος μας και την γλώσσα μας. Στην ειρηνική επανάσταση του Λαού μας οι κυβερνώντες αυτόν τον τόπο, κωφεύουν κι αδιαφορούν για το εθνικό έγκλημα... Με λάσπη κι απειλές απαντούν στην ηγεσία της Εκκλησίας. Με ειρωνία χλευάζουν τους φτωχούς ιερείς, τους μοναχούς, τα Μοναστήρια και τις χριστιανικές οργανώσεις. Αποκαλούν «χουντικό», «ψευτομεσσία» και «χομεϊνικό» τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο! Ακόμη και φωτογραφίες του με μαγιό, δημοσίευσαν στον φιλικό τους Τύπο! Αγνοούν όμως οι εχθροί του έθνους και της Ορθοδοξίας ότι ο γενναίος ελληνικός λαός δεν μπαίνει στην κρεατομηχανή της ξενοκρατίας και ουδέποτε υποτάχθηκε και ταπεινώθηκε! Πιστεύει στο Θεό, στην Πατρίδα και έμβλημά του έχει την Ορθοδοξία. Σέβεται την παράδοσή του και τιμωρεί τους εχθρούς του. Απορούμε γιατί μερικοί βουλευτές σιωπούν επικινδύνως και συστρατεύονται με τους πολέμιους των ελλήνων χριστιανών. Απατώνται κάποιοι «καγκουλάρ» του προοδευτισμού και του σκοταδισμού, ότι θα περάσει ο στόχος τους, ο αφελληνισμός και το μίσος τους κατά της Εκκλησίας. Να είναι βέβαιοι πως θα νικηθούν κατά κράτος και η Ελλάδα μας θα συνεχίσει το ιστορικό και χριστιανικό της δρόμο που χάραξε ο Θεός... Λαοί σαν τον ελληνικό, που έχουν στην ψυχή τους για πολικό αστέρα την πατρίδα και στο μέτωπο ψηλά τον Σταυρό, δεν πεθαίνουν ποτέ... Ζουν και μεγαλουργούν. Το Μέλλον είναι ελληνικό και χριστιανικό παρελθόν, που βγαίνει από άλλη... πόρτα... Κύριοι σεβόμενοι το παρελθόν προετοιμάζουμε το Μέλλον του Έθνους... Δεν θέλουμε Κράτος φαρισαίων, ανθελλήνων, ανοήτων και υποκριτών...
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ» Όσοι δεν προφτάσανε ν΄ αγοράσουνε το βιβλίο του Κώστα Α, Δεδοπούλου «Το Χωριό μου ο Πλάτανος», τώρα μπορούν να το ζητήσουνε να το διαβάσουν< στη Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη Ναυπάκτου.
Στα εγκαίνια της αποπερατώσεως του Ιερού Ναού ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Σε τούτα τα εγκαίνια Κι αλήθεια να που σήμερα Η φτώχεια του τον έστειλε Με τη βοήθεια του Θεού Χρόνια πολλά κι αν έλειψε Στην ίδια μοίρα βρίσκονται Σ’ αυτή εδώ την εκκλησιά με πίστη ας ζητήσουμε Να γίνει άγρυπνος φρουρός ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΛΕΓΚΑΣ ΣΗΜ. Από το αρχείο μας ανασύραμε το ποίημα του Δημητρίου Φλέγκα, που έγραψε στα εγκαίνια του Αγ. Γεωργίου Πλατάνου Ναυπακτίας το 1954. Τότε που το έγραψε ήταν 79 χρονών. Γεννήθηκε στον Πλάτανο το 1875. Το ποίημα αυτό το είχε δώσει στη μαθήτριά του Ντίνα Γερμανού- Δεδοπούλου, που την είχε διδάξει την τέχνη να γράφει ποιήματα. Επί τη ευκαιρία που φέτος η Εταιρεία Ναυπακτιακών Μελετών τίμησε τον δάσκαλο Φλέγκα ως ποιητή χαμηλών τόνων, δημοσιεύουμε αυτό το ποίημα σαν μνημόσυνο στη μνήμη του, για τα 125 χρόνια από την γέννησή του . Κ.Α. Δεδόπουλος
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ
ΜΑΚΡΥΠΙΔΗ Αγαπητοί συμπατριώτες, Με την ευκαιρία του Συνεδρίου σας, απευθύνω σε όλους σας τους θερμούς μου χαιρετισμούς και σας εκφράζω τη λύπη μου γιατί αδυνατώ να παραστώ δεδομένο των ήδη από καιρό προγραμματισμένων υποχρεώσεών μου. Οι ελληνικές κοινότητες των αποδήμων ελλήνων αποτέλεσαν και αποτελούν θεσμό ιδιαίτερης εθνικής σημασίας για την οργανωμένη παρουσία των ελληνικών παροικιών και τη διατήρηση των δεσμών τους με την Ελλάδα. Ο ελληνισμός του Καναδά έχει ιστορικά αποδείξει τη συμβουλή των απόδημων ομογενών μας στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού, στη σύνδεση της Ελλάδας με τα απόδημα παιδιά της και στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων στο εξωτερικό. Πλησιάζουμε στην αυγή του 21ου αιώνα και παρατηρούμε την παγκόσμια πολύπολιτισμική κοινωνία να αναζητά τον τρόπο διατήρησης της συνοχής της. Η ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού διατηρώντας την πολιτιστική μας ιδιοπροσωπία έχουν ευκαιρία για άλλη μια φορά να αποδείξουν ότι μόνο η οικουμενικότητα του ελληνικού πολιτισμού μπορεί να αποτελέσει το κλειδί για την προσέγγιση και αλληλοκατανόηση των λαών. Η γεωγραφική απόσταση που μας χωρίζει είναι τελικά ασήμαντη μπροστά σε αυτά που μας ενώνουν. Μας ενώνουν οι κοινοί αγώνες για την Αιτωλοακαρνανία, για τη Ρούμελη, για την Ελλάδα μας, μας ενώνουν οι αγώνες των αγροτών, οι αγώνες του αντιδικτατορικού κινήματος, του φοιτητικού κινήματος. Μας ενώνουν οι κοινωνικοί αγώνες για μια Ελλάδα που μας αξίζει, για μια Ελλάδα που δεν πρέπει να πληγώσει τα παιδιά της. Χαιρετίζοντάς σας εύχομαι σε όλους σας επιτυχία στο έργο σας, υγεία και πρόοδο. Με πατριωτικούς Χαιρετισμούς, Ανδρέας Δ. Μακρυπίδης Βουλευτής Ν. Αιτωλ/νίας |
| Copyright© 2000-2001 Plataniotis.com |
