ΑΠΟ ΟΣΑ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ E-MAIL

Αγαπητέ Κώστα,

Έλαβα τις εφημερίδες σας και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.

Το εκτιμώ πολύ και τα ωραία σας άρθρα με έφεραν πίσω στην παιδική μου ηλικία. Για μένα εδώ στην νοτιοανατολική Μεσόγειο (Κύπρο) είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός. Σου εύχομαι δύναμη και να συνεχίσεις με τον ίδιο ζήλο το έργο σου.

Μπορώ να πω ότι νοιώθω πιο περήφανος που γνωρίζω έστω και τώρα την ιστορία και τον κόσμο του χωριού μας.

             Με αγάπη και εκτίμηση,

           Ιατρός Αντώνης Αδραχτάς

Υ.Γ. Δώσε τους χαιρετισμούς μου στην οικογένειά σου και σε όλους τους χωριανούς.

Κύριε Δεδόπουλε,

Χάρηκα για το e-mail που μου έστειλες.  Χαίρομαι που διατηρείς ζωντανά τα

πατριωτικά σου αισθήματα και ιδιαίτερα για τον Πλάτανο και την Ναύπακτο.

Μέσω του Κυρίου Γ. Βλάντη και Γ. Δημητρακόπουλο (Demas) με ενημερώνουν για τις καλές προσπάθειες που έχεις προσφέρει για τον τόπο μας.  Να είστε σίγουρος

ότι θα επισκεφθώ  και θα συνδέσω την ιστοσελίδα σου στο Nafpaktos.com.  Είμαι σίγουρος ότι το έργο σου έχει απαιτήσει μεγάλο μέρος από το χρόνο σου.  Θα ήθελα να συμβάλω και εγώ με τη σειρά μου στην υπηρεσία της πατρίδας.  Πάντα φίλος!

Γεώργιος Ρήγας    ( nafpaktos.com)

*Θερμά συγχαρητήρια για την ωραία σελίδα στο διαδίκτιο plataniotis.com Το υλικό είναι δυσεύρετο.

Εύχομαι συνεχώς επιτυχίες

Θανάσης Μπούμπουλας. ΠΑΤΡΑ

*Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για την εφημερίδα που μου στέλνεις.

Η εφημερίδα αυτή αποτελεί τον ομφάλιο λώρο που συνδέει κάθε Πλατανιώτη με την γενέτειρα του, και έτσι παράλληλα λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος των απανταχού ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΩΝ. Το έργο που επιτελείς να ξέρεις είναι μια προσφορά και ένα λειτούργημα για όσους αγαπούν τον Πλάτανο. Ο Θεός να σε έχει καλά και να σε ενδυναμώνει πάντα στο έργο σου.

Ιωάννης Περιορής ΑΘΗΝΑ

ΑΠΟ ΟΣΑ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ

Αγαπητέ κ. Δεδόπουλε,

Σας ευχαριστώ για την αποστολή των φύλλων των εφημερίδων σας: «Ναύπακτος ΤΙΜΕS» και ο Απόδημος Πλατανιώτης». Είναι μια επικοινωνία και μια σύσφιγξη σχέσεων μεταξύ των απανταχού Ναυπακτίων και Πλατανιωτών. Αυτό, δε, ήταν απαραίτητο από αρχαιοτάτων χρόνων. Από τότε που σχηματίσθηκαν οι κοινωνίες των ανθρώπων. Σχετικά, ο μεγάλος Σταγειρίτης Φιλόσοφος Αριστοτέλης, στα «Ηθικά Νικομάχεια» λέγει ότι: «ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, διότι τότε θα ήταν η θηρίο η Θεός». Επομένως οι αμφίδρομες επικοινωνίες των ανθρώπων, είναι, πράγματι, πηγή ευτυχίας.

Ομολογώ πως με συγκινήσατε ιδιαίτερα. Σας σφίγγω το χέρι και σας εύχομαι καλή προκοπή.

Με πατριωτικά αισθήματα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΝΑΤΟΣ

Αγαπητέ Κώστα,

Έλαβα το ιστοριολαογραφικό σου έργο για τον Πλάτανο και σε συγχαίρω. Πρόκειται για προσφορά αγάπης και τιμής στον τόπο που σε γέννησε. Το υλικό είναι επιστημονικά τοποθετημένο και σε τεκμηριώσεις σου πλήρης και κατατοπιστικές. Μακάρι να έγραφαν κι άλλοι για τα ταπεινά χωριά τους, όπως εσύ, ο συνεχιστής, ο άξιος του Κόκκα και του Κωτσόπουλου.

Με αγάπη

Θανάσης Παπαθανασόπουλος

Ο Άνθρωπος της Χρονιάς μας Ευχαριστεί

Αγαπητέ μου Κώστα,

Με μεγάλη συγκίνηση και χαρά διάβασα την απόφασή σας να με αναδείξετε «Άνθρωπο της Χρονιάς 2000».

Αυτή η απόφασή σας αποτελεί για μένα μεγάλη τιμή, αλλά και με υποχρεώνει να υποσχεθώ ότι θα ενδιαφέρομαι πάντα το ίδιο για την διάσωση και προβολή του ωραίου μας Πλατάνου.

Σας ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου για τα ωραία λόγια με τα οποία αναφερθήκατε για το πρόσωπό μου’

Πιστεύω ότι αν δείξουμε όλοι ένα μικρό ενδιαφέρον για τα ωραία και ιστορικά χωριά μας θα μπορέσουμε να τ’ αφήσουμε ζωντανά να τα αντικρίσουν και να τα θαυμάσουν και οι επόμενες γενιές.

Με την ευκαιρία σ’ ευχαριστώ για το ωραίο βιβλίο που γράψατε για τον Πλάτανο και μου στείλατε.

Ελπίζω να συναντηθούμε σύντομα στην Ελλάδα.

                 Με πολύ αγάπη

              Δημήτριος Αγγελής

Αγαπητέ μου Κώστα,

Διάβασα το καλογραμμένο βιβλίο σου «Το χωριό μου ο Πλάτανος» και εκτιμώ τους κόπους σου και την καλή δουλειά που έκανες.

Η πολύχρονη εργασία σου μαρτυρεί την αγάπη σου για τον Πλάτανο και σε συγχαίρω και σε ευχαριστώ.

                       Με αγάπη

              Κώστας Ι. Τσουκαλής

                        YORK PA.

Η ΑΣΠΑ ΞΥΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΙΛΙΟ

«ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ»

Με τίμησες με την προσφορά του θαυμάσιου βιβλίου σου «το χωριό μου ο Πλάτανος». Από την καρδιά μου ευχαριστώ και θερμά σε συγχαίρω. Μου χάρισες μια ιδιαίτερη συγκίνηση και ευχαρίστηση.

Εκείνο που είναι άξιο μιας σημαντικής προσοχής, πέρα από τα ωραία σου συναισθήματα, την έντονη παρουσία της ελληνικής ψυχής σου, είναι και το σωστό, το προσεγμένο και τόσο εμπεριστατωμένο γράψιμο σαν άξιο σημάδι καταξιωμένου συγγραφέα.

Πάντα με αγάπη  

ΑΣΠΑ ΞΥΔΗ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

-Χαιρετίσματα στον πρώην Δήμαρχο Πλατάνου κ. Λ. Κωλέττα, που μετά από δύο χρόνια στη Δημαρχία, μας είπε μπάϊ-μπάϊ. Αναφερόμενος στα δυο χρόνια της θητείας του ο κ. Κωλέττας είπε: «υπήρξε μια απόλυτα επιτυχημένη θητεία διότι προγραμματίστηκαν και υλοποιήθηκαν πάρα πολλά έργα,  όπως ο νέος όροφος του Δημοτικού Μεγάρου κ.α.». Έφυγε τόσο διαστηκά ο κ. Κωλέττας, που φέτος ούτε Χριστουγεννιάτικη κάρτα μας έστειλε ούτε προσκλητήριο για τα εγκαίνια της νέας πτέρυγας του Δημαρχείου όπως έκανε σε άλλες εφημερίδες. Ελπίζουμε στις άλλες Δημοτικές εκλογές μην συμπράξει πάλι όπως έκανε το 1998 και  έχουμε πάλι κουτσοδημάρχους δύο χρόνων.  

-Να υγιαίνετε μπόλικα και πολλά χαιρετίσματα νέε Δήμαρχε Πλατάνου Ανδρέα Δρόσε. (Υπάρχη Δήμαρχος Πλατάνου «Μπόλικος»). Τέρμα τα πανηγύρια, τέρμα τα συνέδρια, τέρμα τα ταραταζούμ, τέρμα το «έξω καρδιά» τέρμα...γι’ αυτό «και κάθε κατεργάρης στον μπάγκο του» καθότι «από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο σεγκούνα» όπως έλεγε κι η θεια Κώστενα η Τσερλού! Υπάρχει και κείνο το χαρακτηριστικό ανέκδοτο με τον Άγιο Πέτρο «τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα»...

ΝΙΚΟ ΔΑΝΙΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΕΝΘΕΡΜΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΜΕ         

Ο Σύλλογος Πλατανιωτών Αμερικής,

τιμάει τον ευεργέτη

λαμπρό χρηματοδότη

και μεγάλο πατριώτη.

Τιμάει τον Νίκο τον Δανιά,

όμορφο και λεβέντη

που ‘ναι για κείνον η ζωή,

όλο χαρά και γλέντι.

Τιμάει τον Νίκο τον Δανιά,

αληθινό ιππότη

σπουδαίο, γενναιόδωρο,

γνήσιο Πλατανιώτη.

Τιμάει την αξία του

και την απλοχεριά του

τιμάει την καλοσύνη του

και την αγνή καρδιά του.

Ποσά μεγάλα, σεβαστά,

στον Πλάτανο προσφέρει

απλώνοντας εγκάρδια,                   

ευεργεσίας χέρι.

Τα έργα που φτιάχτηκαν,

θα φέρουν τ’ ονομά του

ευγνωμοσύνης ένδειξη,

γι’ αυτό το διάβημά του.

Η προτομή του η σεμνή,

θα λάμπει, θα δεσπόζει

αφού θα μπει επάξια,

εκεί που της αρμόζει.

Νίκο, του κόσμου τ’ αγαθά,

να έχεις και να δίνεις

ωσάν Πλατανιώτης έλατος,

χιλιόχρονος να γίνεις.

Μακάρι να σε μιμηθούν,

στο μέτρο που μπορούνε

και άλλοι συμπολίτες μας,

στο ύψος σου ν’ αρθούνε.

ΚΩΣΤΑΣ Α. ΔΕΔΟΠΟΥΛΟΣ

Νέα Υόρκη

Αύγουστος 1998

(Το ποίημα αυτό γράφτηκε στις 23 Αυγούστου 1998 που ο Σύλλογος Πλατανιωτών Αμερικής τίμησε των Μεγάλο Ευεργέτη των χωριών μας κ. Νίκο Δανιά)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ

Κίνηση είχε όλος σχεδόν ο Νοέμβριος και οι πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου στον Πλάτανο. Ο καλός καιρός συνετέλεσε στην αυξημένη κίνηση. Αλλά και ο σάλος με τις τρελές αγελάδες ήταν κι ένα κίνητρο για μια εκδρομή στο χωριό, προς προμήθεια ντόπιων αγνών κρεάτων από το χασάπη μας Στάϊκο.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Κώστα Α. Δεδόπουλου

Το Χωριό μου «Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ»

Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για έναν άνθρωπο να προσφέρει στον τόπο του, στον τόπο που γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια, με όλες τις στερήσεις και τους κόπους, αλλά και τις αναμνήσεις του.

Αυτό έκανε και ο ακούραστος εκδότης πολλών εφημερίδων της Ρούμελης, ο δημοσιογράφος, ο λαογράφος, ο χρονογράφος και ποιητής Κώστας Δεδόπουλος. Μας παρουσίασε ένα ωραίο βιβλίο γεωγραφικού, λαογραφικού και ιστορικού περιεχομένου για το χωριό του «Πλάτανος Ναυπακτίας».

Πριν 45 χρόνια ξενιτεύτηκε στην Αμερική, για μια καλύτερη τύχη, για μια καλύτερη ζωή, αλλά η ψυχή και το μυαλό του, όπως δείχνει το βιβλίο του, έμεινε στον Πλάτανο που τόσο αγάπησε.

Ο Κώστας Δεδόπουλος, στο βιβλίο του αυτό, πραγματεύεται διεξοδικά την ιστορία οικογενειών του Πλατάνου, αναφέρεται σε ιστορικές μορφές του χωριού και καταγράφει τα ήθη και έθιμα γνωστά και άγνωστα στους νεότερους συγχωριανούς του.

Είναι ένα βιβλίο γραμμένο με σαφήνεια, μεθοδικότητα και γνώση, με μεράκι και πολλή-πολλή αγάπη, χρήσιμο, αληθινό, τέλεια τεκμηριωμένο, γραμμένο σε άψογη ρέουσα ελληνική γλώσσα που να μπορεί να διαβάζεται ευχάριστα από κάθε αναγνώστη.

Το έργο του παρουσιάζει πολυμερή μόρφωση και δοκιμασμένες ικανότητες και εμπειρία.

Η προσφορά του είναι πολύτιμη για τους χωριανούς του, τη Ρούμελη και τους Ρουμελιώτες, αλλά και τον ελληνισμό.

Συγχαίρω θερμά το συμπατριώτη Κώστα Δεδόπουλο και παροτρύνω όλους τους Ναυπάκτιους να προμηθευτούν το βιβλίο του.

Με πατριωτικούς χαιρετισμούς

Βασίλειος Ι. Μπούρμπουλας

Διευθυντής ενιαίου Λυκείου

Λογοτέχνης- Συγγραφέας

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΑΣΤΙΚΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΤΥΠΟΙ

ΤΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα αναφερόμαστε σε χαρακτηριστικούς τύπους και πρόσωπα που άφησαν εποχή για τη θυμοσοφία τους, την εξυπνάδα τους και τις πράξεις τους στον Πλάτανο. Τις περισσότερες πληροφορίες μας τις δώσανε παλιοί κάτοικοι του χωριού μας που οι περισσότεροι δεν ζουν πιά.

Ο Βαγγέλης Σιαϊνης ήταν ο Διόνυσος του Πλατάνου. Ποτέ δεν ήπιε νερό, μόνο κρασί, ποτέ δεν ήταν ξεμέθυστος. Κάποτε σε κάποιο στοίχημα μ’ ένα χωριανό μας ήπιε μια ψεκαστήρα κρασί των 15 λίτρων. Έκανε τρεις μέρες να συνέλθει. Δεν θυμόταν ποτέ το πρόσωπό του χωρίς πληγές και το κεφάλι του χωρίς καρούμπαλα.

Ήταν διασκεδαστικός, στιχοπλόκος και δεν προκαλούσε φασαρίες. Μια φορά πάνω στο μεθύσι του όρμησε, Μεγάλη Παρασκευή, στην εκκλησία την ώρα του επιταφίου κι άρχισε να τραγουδάει»πέντε δέκα πιάτα, με φαΐ γεμάτα, ένα της Βασίλως, δυο της Κοντύλως». Τον έβγαλαν σηκωτό από την εκκλησία οι επίτροποι. Όταν βρέθηκε κάποια στιγμή κατηγορούμενος στο δικαστήριο ο δικολάβος του έδειξε στο δικαστή μια φωτογραφία του που ήταν ξαπλωμένος πάνω σε μια σκάλα τύφλα στο μεθύσι και τον μετέφεραν τέσσερις. Ο δικαστής τον απάλλαξε.(Διήγηση Γ. Οικονόμου) 

-Ένα βράδυ σε εποχή σποράς ο Μπάρμπα Γιάννης Νούλας γύριζε από το χωράφι κουρασμένος και σταμάτησε στου Χρυσικού το μαγαζί για κανένα ποτήρι κρασί. Στην κουβέντα μας  είπε ότι κείνη την ημέρα είχαν πέσει τόσο πολλές καρακάξες στο σπαρτό, που φοβότανε ότι δεν θα άφησαν καθόλου σπόρο για να φυτρώσει. Εγώ απορημένος των ρώτησα: «Μα καλά, πόσες πολλές καρακάξες ήτανε;» Και κείνος μου είπε: «καμιά εβδομηνταριά», «εβδομήντα:» του είπα, «πως είναι δυνατόν;», «μη σου πω και εκατόν σαράντα», μου απάντησε. Σταμάτησα, γιατί γνώριζα ο Μπαρμπα- Γιάννος συνέχεια θα διπλασίαζε.

ΚΩΣΤΑΣ Α. ΔΕΔΟΠΟΥΛΟΣ

«Παλιός εχθρός, φίλος δε γίνεται».

Είναι χαζομάρα, γενικά, ανθρώπους οι οποίοι στο παρελθόν μας έχουνε βλάψει και είναι δηλωμένοι εχθροί μας, να προσπαθούμε να τους κάνουμε φίλους. Καλύτερα να τους αποφύγουμε.

ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ

-Περιοδεύοντας την Ορεινή Ναυπακτία τα παλιά χρόνια ο Δεσπότης πέρασε και από τη Σέλψα. Διανυκτέρευσε στου παπά το σπίτι. Η παπαδιά ετοίμασε λαχανόπιτα. Ευχαριστήθηκε ο Δεσπότης και παίνεψε την παπαδιά.

-Γεια στα χέρια σου παπαδιά. Πολύ νόστιμη η πίτα.

Κι η παπαδιά καμαρώνοντας.

-Φάε ακόμα, Πονηρότατε, (Πανιερώτατε) εχ’ απ’ ούλα τα σκατολοήματα μέσα.

-Παλιός πεπειραμένος ο Πλατανιώτης αγωγιάτης ο κυρ. Σ. Χρόνια στο κουρμπέτι. Κάποτε βρέθηκε ο Εισαγγελέας στον Πλάτανο και ήθελε μεταφορικό μέσο για να πάει στη Χώμορη. Του συνέστησαν του Σ. Ήρθε ο Σ. με το μουλάρι. Καβάλησε ο Εισαγγελεύς και που να ξανακατέβει. Το ζωντανό βλέπεις δεν είχε λαλιά να πει στον κυρ εισαγγελέα πότε ανεβαίνουν και πότε κατεβαίνουν. Είδε κι απόειδε ο Σ. και με την πολύχρονη πείρα του λέει.

-Εδώ κυρ εισαγγελέα, το λένε...στον κατέβα. Όταν τελείωσε ο κατήφορος.

-Εδώ κυρ εισαγγελέα το λένε... στον ανέβα. Κι έμεινε ευχαριστημένος ο κυρ εισαγγελέας που τόσα αξιοθέατα του έδειξε ο Σ.

Τον περασμένο χρόνο είχαμε 27 θανάτους. Οι περισσότεροι στην ιστορία του Πλατάνου.

Μέσα σ’ ένα χρόνο η Πλατανιώτικη οικογένεια έχασε 27 άτομα. Είναι η μεγαλύτερη απώλεια σε θανάτους που καταγράφτηκε στην ιστορία του χωριού μας. Αυτοί είναι:

1) Σπύρος Μπίλιας

2) Αθανάσιος Αργύρης

3) Αργύρω Αλ. Καραγιώργου

4) Δημήτριος Αθ. Ροντήρης

5) Ευαγγελία Ηλ. Γρηγοροπούλου

6) Κώστας Σακελλαρίου

7) Γεωργία Κ. Γιαννακοπούλου

8) Ελένη Αθ. Σουμπασάκου

9) Βασίλειος Ιωαν. Σουμπασάκος

10) Αργύρω Αντ. Δανιά

11)Γρηγόρης Ν. Αναγνωστόπουλος

12) Παγώνα Κων. Ραμπαούνη

13) Μιχάλης Κωτσόπουλος

14) Βασιλική Γ. Μπαράκου

15) Αχιλλέας Ν. Ξύδης

16) Ευθύμιος Μαύρος

17) Νίκος Δημ. Σουμπασάκος

18) Κατίνα Τσώτσου

19) Κώστας Δημ. Καραγιάννης

20) Γιαννούλα Αντ. Κουλοτούρου

21) Κώστας Χαρ. Καραγιάννης

22) Κώστας Γεωργίου Δεδόπουλος

23) Γεωργία Νικ. Σουμπασάκου

24) Ζήσω Αλεξ. Αντωνίου

25) Νικόλαος Ιωαν. Κουλοτούρος

26) Σάσα Ι.. Δημητρακοπούλου-Τάτση

27) Μαρία Βασ. Κουλοτούρου

Ας είναι αιωνία η μνήμη τους και ελαφρό το χώμα που τους σκεπάζει. Σας αγαπούμε πολύ και θα σας θυμόμαστε όσο θα ζούμε.

   Σε ευχαριστούμε και πάλι φέτος

         Γιώργο Δημ. Αδραχτά

Δεν παρέλειψε και φέτος να μας στήλη  τα Χριστούγεννα λουκάνικα που κάνει με τόσο μεράκι ο Γεώργιος Δημητρίου Αδραχτάς. Τα περασμένα Χριστούγεννα ειδικά τα λουκάνικα συνοδεύονταν και με ένα μέρος του ελαφιού από το κυνήγι που έκανε ο Γιώργος στα ψηλά βουνά του νομού της Νέας Υόρκης, όπου και διατηρεί εξοχική οικία, που του θυμίζει ότι βρίσκεται στον Κάτω Πλάτανο.  

Ο Γιώργος Αδραχτάς διατηρεί ακόμα τα ήθη και έθιμα όπως τα καλά παλιά χρόνια στο χωριό μας, αν και βρίσκεται τόσο πολύ μακριά.

Χίλια ευχαριστώ Γιώργο και να μας θυμάσαι πάντα στις μεγάλες γιορτές.

                                                Κ.Α.Δ.                                                                                                                          

Χιονίστρες

Προπολεμικά στον Πλάτανο, ο χειμώνας δε αντιμετωπιζόταν τόσο εύκολα, διότι δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα.

Το σώμα το προστάτευαν με πλεχτές χοντρές φανέλες μάλλινες που τις έφτιαχναν οι γυναίκες στο σπίτι και τις φορούσαν όλοι κατάσαρκα. Απ’ έξω φορούσαν πατατούκες (παλτά, πανωφόρια) από υφαντά η αγοραστά υφάσματα, επίσης μάλλινα και χοντρά. Μερικοί φορούσαν και τις στρατιωτικές χλαίνες η ακόμη και τα αμπέχονα που τα είχαν στον στρατό και τα έπαιρναν μαζί τους, με το απολυτήριο.

Το πρόβλημα ήταν στα πόδια και στα χέρια. Με τα πόδια, δεν υπήρχε τόσο μεγάλο πρόβλημα, διότι φορούσαν επίσης χοντρές μάλλινες κάλτσες και παπούτσια βακετένια αρβυλοειδή.

Για τα χέρια, σπάνια φορούσαν γάντια και μάλιστα πολύ λίγοι που δεν έκαναν χειρωνακτικές εργασίες. Των άλλων τα χέρια ήσαν εκτεθειμένα στο κρύο με αποτέλεσμα να ερεθίζονται, να κοκκινίζουν, να πρήζονται, να φαφατιάζουν και να προκαλούν ανυπόφορους κνησμούς (φαγούρες). Έλεγαν την έκφραση: «με μερμηγκιάζουν τα χέρια μου, έχω χιονίστρες».

Την πάθηση αυτή την έλεγαν χιονίστρα. Μάλιστα, η χρήση γινόταν στον πληθυντικό: «χιονίστρες, υποφέρει από χιονίστρες, έχει χιονίστρες, τον σακάτεψαν οι χιονίστρες» κλπ. Πιθανόν οι χιονίστρες να ήσαν το προστάδιο των κρυοπαγημάτων. Δεν γνωρίζουμε την επιστημονική τους ονομασία. Στην Ναυπακτία, τις έλεγαν χιονίστρες. Τα λεξικά δεν αναφέρουν τη λέξη. Ίσως η τοπική ονομασία να σχετιζόταν με το κρύο που προέρχεται από το χιόνι, τον χιονιά. Μέσα στον Πλάτανο , τα χέρια των παιδιών, αλλά και των μεγάλων που δούλευαν στα καφενεία και στα εστιατόρια, των γυναικών που έπλεναν στη βρύση, όλο τον χειμώνα είχαν χιονίστρες. Έπλεναν τα ποτήρια και τα ρούχα με κρύο νερό, διότι ζεστό η χλιαρό δεν υπήρχε, με συνέπεια τις χιονίστρες. Θυμάμαι τα χέρια των καφετζήδων Τσουράπα και Λεωνίδα Βλάντη πάντα είχαν χιονίστρες. Φάρμακο για τις χιονίστρες δεν θυμάμαι αν υπήρχε. Συνήθως, άλειφαν τα πρησμένα και ροδαλά άκρα των χεριών (παλάμες, δάχτυλα) με λαδάκι του Θεού και ένιωθαν ανακούφιση, το καλοκαίρι, οι χιονίστρες υποχωρούσαν εντελώς, ώσπου ξαναφούντωναν από το φθινόπωρο και μετά, με κορύφωση την καρδιά του χειμώνα.

ΚΩΣΤΑΣ Α. ΔΕΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΓΙΑ ΔΗΜΟΥΣ

Οργιάζουν οι φήμες στην επαρχία μας ότι δήθεν θα καταργηθούν 4 από τους υπάρχοντες Δήμους της Ναυπακτίας.

Δεν ξέρουμε ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν (ίσως των εκλογών του 2002), το σίγουρο είναι ότι στο Υπουργείο Εσωτερικών που απευθυνθήκαμε, μας είπαν, δεν έχει κανένα σχέδιο. Όλα θα εξαρτηθούν από τα αποτελέσματα της γενικής απογραφής των κατοίκων που θα γίνει στις 18 Μαρτίου. Τα στοιχεία που θα προκύψουν, οπωσδήποτε θ’ αποτελέσουν τη βάση για τυχόν αλλαγές.