ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΝΟ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

Με τέσσερα παιδιά φέτος το Δημοτικό Σχολείο Πλατάνου. Είναι ο Δημήτριος Κ. Ροντήρης, η Λαμπρινή Αντ. Βλάντη, ο Νίκος Δ. Μούκας και η Αλβανίδα Λένα Πεταρούδα, που η τελευταία έσωσε το Σχολειό μας από κλείσιμο. Να που χρειαζόμαστε πολλούς ακόμα Αλβανούς στο χωριό μας!

Τα τελευταία όμως νέα από το χωριό μας είναι δυσάρεστα μέχρι στιγμής το Σχολειό μας δεν άνοιξε ακόμα.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ “ΡΩΜΑ”

Στο γραφείο οι προσκλήσεις πολλές για εκδηλώσεις πολιτιστικές που θα ελάμβαναν χώρα κατά την διάρκεια του τριήμερου από Σάββατο 29 έως και Δευτέρα 31 Μαΐου. Ποια να διαλέξεις και τι να πρωτοκαλύψεις;

Ποιον να ικανοποιήσεις και για ποιον να αδιαφορήσεις;

Παράπονα θα υπήρχαν έτσι η αλλιώς αναλογίσθηκα και γι΄ αυτό αποφάσισα ότι οι πολιτικές (προεκλογικές) εκδηλώσεις και οι πολιτιστικές (πανηγύρια) μπορούν να περιμένουν για άλλη φορά.

Βρέθηκα έτσι το Σάββατο 29 Μαΐου –ημερομηνία που θυμίζει και εκείνο το “πάλι με χρόνια με καιρούς…” στον Πλάτανο της ορεινής Ναυπακτίας (από τα ομορφότερα και πιο καλά διατηρημένα χωριά της Ελλάδας), όχι μόνο για να παρακολουθήσω τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, αλλά κυρίως για να παραστώ σε γεγονός δημοσιογραφικά ασήμαντο…

Είχε να κάνει αυτό το γεγονός με τα επίσημα εγκαίνια-η για να είμαι ακριβής το νέο ξεκίνημα-ενός εστιατορίου-ταβέρνας.

Ήξερα πόσο οι τελευταίοι “αιθεροβάμονες” του Πλατάνου όπως ο Ν. Δεδόπουλος, ο Γιάννης Βλάντης η ο Γιώργος Πολύχρονος περίμεναν τη μέρα που το χωριό τους θα αποκτούσε επιτέλους ένα χώρο εστίασης για τον οποίο δε θα ντρέπονταν.

Δεν ήθελα συνεπώς να απουσιάσω από το μοίρασμα της χαράς τους, την οποία όμως δεν προκαλούσε μόνο ο “εκσυγχρονισμός” του εστιατορίου ταβέρνας “ο Ρώμας”. Την προκαλούσε και το γεγονός ότι το “νέο ξεκίνημα” του “Ρώμα” οφειλόταν στην απόφαση ενός παιδιού 23 χρονών (Δημ. Ραμπαούνης) να μείνει στο χωριό και να παλέψει για την αναζωογόνησή του, αντί να αναζητήσει την τύχη του σε κάποιο αστικό κέντρο, όπως συνηθίζεται.

Όπως αποδείχθηκε τελικά η χαρά και η προσδοκία ότι “πάλι με χρόνια με καιρούς” το ιστορικό για την Ορεινή Ναυπακτία-και όχι μόνο-κεφαλοχώρι θα αποκτήσει κάποια από του παρελθόντος τη λάμψη, δεν ήταν μόνο των τριών που προαναφέρθηκαν.

Ήταν και πολλών άλλων-ακόμα και από τα γύρω χωριά-πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα η γιορτή των εγκαινίων να εξελιχθεί σε πραγματικό πανηγύρι, με κλαρίνα και βιολιά, που κράτησε μέχρι το πρωί της Κυριακής. Ένα πανηγύρι όπου συμμετείχε σχεδόν σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο και στο οποίο εκτός από τα τραγούδια και τους χορούς περίσσεψαν και τα όνειρα για ξαναζωντάνεμα και του Πλατάνου και της ορεινής Ναυπακτίας γενικότερα.

ΠΑΝΟΣ ΤΣΟΥΜΑΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Με αθρόα προσέλευση μελών, πραγματοποιήθηκε στο αριστοκρατικό GREEN KITCHEN RESTAURANT της Νέας Υερσέης την Κυριακή 13 Ιουνίου 99, η τακτική Γ. Συνέλευση του Συλλόγου Πλατανιωτών Αμερικής. Πρώτος μίλησε ο Πρόεδρος του απερχομένου Δ.Σ. Τάκης Τσούνης, που αναφέρθηκε στα πεπραγμένα. Κυρίως επικεντρώνοντο στις εκδηλώσεις που έχει κάνη ο Συλλογός μας τα τελευταία 10 χρόνια. Μίλησε για την επανέκδοση των Πλατανιώτικων Νέων ως Απόδημος Πλατανιώτης , και τη μεγάλη προσφορά του εκδότη Κώστα Δεδοπούλου στον Πλάτανο και τον Σύλλογό μας. Αναφέρθηκε σε όλους τους Πλατανιώτες Αμερικής, εκφράζοντας την επιθυμία του Δ. Σ., όπως σε κάθε εκδήλωση να συμμετέχουν όσο το δυνατό περισσότεροι. Κάλεσε τους νέους να έλθουν πιο κοντά στο χωριό, και στο Σύλλογό μας , να τον αγαπήσουν περισσότερο και στη συνέχεια να πάρουν τη σκυτάλη από τους μεγαλύτερους διότι έτσι θα διατηρήσουν την παράδοση και την ιστορία της καταγωγής τους.

Στη συνέχεια δόθηκε ο λόγος στον ανώτατο εκπαιδευτικό κ. Δημήτριο Κωσταρά, και αφού επαίνεσε το έργον του Τάκη Τσούνη τον παρεκάλεσε να παραμείνει πρόεδρος ακόμα δύο χρόνια. Μίλησαν επίσης για τα έργα του Τάκη και γύρω από τη δραστηριότητα του, ο Γιατρός Αντώνης Βλάντης, ο Θύμιος Χρυσικός και ο Τάσος Πρωτοπαπάς. Τέλος έμεινε για 2 χρόνια ακόμα το Δ. Σ με Πρόεδρο τον Τάκη Τσούνη, αντιπρόεδρο τον Θύμιο Δημητρακόπουλο, Γραμματείς Ιωάννα Μπακατσά, και Κώστα Δεδόπουλο, 2 Ταμίας Γιώργο Δήμα και Θανάση Σκουφή. Σύμβουλοι Χρήστος Ροντήρης, Γιάννης Πούλος και Γιώργος Χρυσικός. Ο πρόεδρος Τάκης Τσούνης παρεκάλεσε όλους τους χωριανούς να μας αποστείλουν παλιές φωτογραφίες και ύλη για τον “Απόδημο Πλατανιώτη”.

Ακολούθησε ένα όμορφο πατριωτικό γεύμα που κράτησε αρκετές ώρες στο εστιατόριο GREEN KITCHEN, που ανήκει στους χωριανούς μας Γιάννη και Αικατερίνη Σικόλα, όπου μας είχαν ετοιμάσει αρνιά και γουρουνόπουλα στη σούφλα, σαλάτες, πίτες, πάστες, κότες,, τυριά, λεμονάτες πατάτες, ντολμαδάκια και τόσα πολλά άλλα φαγητά.

Στο τέλος μας προσέφεραν πολλά Ελληνικά και Αμερικάνικα γλυκά που τα κατασκευάζει ο ξακουστός ζαχαροπλάστης του Εστιατορίου.

Ο Τάκης Τσούνης ευχαρίστησε ενώπιον των χωριανών μας, τον Γιάννη και την Αικατερίνη Σικόλα και την οικογένειά των που έδωσαν την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να διασκεδάσουν και να ανανεώσουν τους πατριωτικούς τους δεσμούς, ευχόμενος να έχουν υγεία και ευτυχία για να μας κάνουν πάντα τέτοιες ωραίες εκδηλώσεις.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΗΣ

ΕΛΑΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΤΕ

Γράφουμε από τον αγαπημένο μας Πλάτανο, το πιο ωραίο χωριό της ορεινής Ναυπακτίας.

Εδώ γιορτάζουμε της Αναλήψεως. Εδώ οι βλάχοι πανηγυρίζουνε αλλά το λυπηρό είναι ότι οι Πλατανιώτες χωριανοί μας δεν καταδέχονται να έρθουνε στον Πλάτανο.

Στο χωριό μας βλέπεις μόνο τον Δήμαρχο, τον ταχυδρόμο, τον παντοπώλη, τον καφετζή και τον ταβερνιάρη.

Επίσης βλέπεις το πλατάνι με τον ωραίο του ίσκιο και αυτός κάθεται μαραμένος γιατί δεν έχει κόσμο να δροσίσει. Τον χειμώνα είχαμε πολλές βροχές και λέγανε οι άρχοντες: “αν κάνει ο Απρίλης δυο νερά και ο Μάιος άλλο ένα χαρά στον γεωργό που έχει πολλά σπαρμένα”.

Εμείς εδώ δεν έχουμε σπαρμένα αλλά έχουμε οπωροφόρα. Περιμένουμε τους χωριανούς να φάνε τα φρούτα τους και να μην κάθονται στην πόλη που δεν βλέπουνε ουρανό από το νέφος. Ελάτε όλοι στον Πλάτανο να χαρείτε το περισσότερο πράσινο στον κόσμο, ελάτε όλοι να κάνετε κανένα γάμο και καμιά βάπτιση, μην περιφρονείτε το χωριό σας, τον πολιούχο Άγιο Νικόλαο και την Μεγαλόχαρη Αγία Παρασκευή, προστάτη των ματιών μας. Τώρα τα έχουμε όλα εδώ στον Πλάτανο και όλα έρχονται ότι θελήσει ο μπαξές. Εδώ της Αναλήψεως όλοι οι τσελιγκάδες είχανε κοσιμάρια, χλωρό τυρί κάνανε τραπέζια γλεντάγανε, χορεύανε όλα ήτανε πολύ ευχάριστα. Τώρα όμως αυτοί που μείνανε δεν έχουνε συμπαράσταση από κανέναν, και αν θέλουν να κάνουν κάτι δεν έρχονται οι χωριανοί μας από την πόλη και έτσι παραμένουν μόνοι τους και αφήνουν την ημέρα να περάσει παραπονεμένοι λέγοντας: έχει ο Θεός να είμαστε καλά, του χρόνου θα έχουμε πολλούς μοσαφιρέους στο κονάκι μας.

Ας είστε καλά χωριανοί και ποτέ μην ξεχνάτε τον Πλάτανο εδώ είναι η ρίζα σας, το πατρικό σας, μην ξεχνάτε.

Όλοι στον Πλάτανο και καλή αντάμωση.

Με την αγάπη μου για όλους σας,

Ο ταμίας του Συλλόγου Αγία Παρασκευή

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση; Από δω και πέρα θα πρέπει να ζήσουμε με τις αναπροσαρμογές και τις αυξήσεις δημοτικών τελών, και να ξεχάσουμε το παλιό πρότυπο που ο εκάστοτε Δήμαρχος έδινε στη πόλη και δεν έπαιρνε; Τώρα το ίδιο το κράτος, διώχνει μακριά από τις χρηματοδοτήσεις του τον Δήμαρχο, λέγοντάς του “κόψε το λαιμό σου, βρες λεφτά για να αντεπεξέλθεις”. Και ο κάθε δήμαρχος βέβαια, δεν έχει καμιά όρεξη να κόψει το λαιμό του. Αυτό που θα κάνει είναι το να παραδώσει το “ξυράφι” στο δημότη λέγοντάς του “κόψε εσύ το λαιμό σου για να επιβιώσεις”. Μέσα σ΄ έναν κυκεώνα αυξήσεων, φόρων με μια τοπική φορομπηχτική πολιτική να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, θα πρέπει η να κόψουμε το λαιμό μας για να γλιτώσουμε μια ώρα αρχύτερα, η να ακολουθήσουμε τη μόνη ταχτική που μπορεί να στείλει μηνύματα και να αναστείλει τα “αποφασίζομε και διατάζομε” την ταχτική της ΜΑΖΙΚΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ, σε συλλογικό επίπεδο, και συνειδητά.

Απόδημος Πλατανιώτης

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΔΗΜΑΡΧΕ

Απ’ το προηγούμενο φύλλο εγκαινιάσαμε μια καινούργια στήλη αυτή με τίτλο “καλό μήνα…” Δήμαρχε η Νομάρχη, Δεσπότη η Περιφερειάρχη… Στήλη που θα καυτηριάζει αλλά και που θα προτείνει, που θα επαινεί (όταν πρέπει) και που θα διορθώνει… Θα περιλαμβάνει, και νέα θέματα, αλλά και παλιά όταν πρόκειται για “φωνή βοώντος εν τη ερήμω ”… Βέβαια, κάποια απ’ τα θέματα μπορεί ν’ ακουμπούν κι άλλους… ένεκα ταύτισης… Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Καλό μήνα, Δήμαρχε.

Όχι σήμερα , δε σε κατσαδιάζω ούτε σε κατηγορώ! Σήμερα, απευθύνω ένα μεγάλο “εύγε”, ένα μεγάλο “μπράβο”! Επιτέλους, βρέθηκε κι ένας που έπιασε το θέμα:

Μπράβο σου που είπες, όχι σε θερινές πολιτιστικές εκδηλώσεις και δε χάλασες δεκάρα στον καλοκαιρινό βρόντο! Εύγε σου που ενστερνίστηκες αυτό π’ όλα τα χρόνια πιπιλίζομε “όχι σε καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις στον Πλάτανο” ο λόγος:

Δεν είναι δυνατόν να πετάμε χιλιάδες σε καλοκαιρινές εκδηλώσεις, καραγκιοζοπαραστάσεων, η άλλων εκδηλώσεων… όταν ο Δήμος Πλατάνου έχει ένα μήνα καλοκαίρι και έντεκα μήνες χειμώνα! Ποιος έχει μυαλό, άλλωστε να συγκεντρωθεί και να παρακολουθήσει παραστάσεις το κατακαλόκαιρο, όταν θέλουμε να ξεκουραστούμε στη δροσιά της πλατείας. Είναι προτιμότερο κ. Δήμαρχε τα όσα χρήματα θα ξοδεύονταν το καλοκαίρι να ρίχνονται γι’ ανάλογες εκδηλώσεις το χειμώνα με τους μόνιμους κάτοικους του Δήμου Πλατάνου, το χειμώνα που ‘χουνε μοναξιές κι επιζητούνε κάτι το ποιοτικά καλό και γιατί ακόμα χρειάζονται ψυχαγωγία. Σε καμία περίπτωση, δεν είναι δυνατόν, ο ένας μήνας του καλοκαιριού κυριολεκτικά να καταβροχθίζει, οικονομικά και πολιτιστικά, τους έντεκα χειμερινούς μήνες! Όπως καταλαβαίνεις, Δήμαρχε, το χειμώνα πρέπει να δράσεις, πολιτιστικά, αν θες, το τωρινό “εύγε” και “μπράβο” να σ’ ακολουθήσει και το χειμώνα…

Συμφωνούμε, ότι μπορεί να μην κατέχεις το θέμα όπως κι εμείς κατέχουμε του δασκάλου… Υπάρχουν, όμως, άλλοι που ΄ναι γνώστες τ’ αντικειμένου και μπορείς να συμβουλευτείς.

Γι’ αυτό και πάλι “εύγε” και μπράβο Δήμαρχε

Καλό μήνα.

Κώστας Α. Δεδόπουλος

ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ

Αγαπητοί Αναγνώστες γεια σας και χαρά σας οι ευχές μας, για υγεία, να σας συνοδεύουν…

Ευχόμαστε υγεία μέχρι τα μπούνια, που λέμε… Υγιαίνετε ολόπλευρα… Διώξτε το άγχος τη μερούλα μας να περνάμε κι “έχει ο Θεός γι’ αύριο”… Όλα “χίερ” μένουνε… Ποιος ξέρει αν “τουμόροου” είμαστε… (τούτα τα ξενικά τα γράφω για να “διευκολύνω” κάποιους εδώ στην Αμερική που παριστάνουνε πως ξεχάσανε τα ελληνικά… “γιου αντερστέν”;… Λοιπόν, τι λέγαμε; Α, ναι λοιπόν, κι ο Τσαμαντρίας που “δεν είχε που την κεφαλή κλίνε”, κι ο Κώστας ο μικρομεσαίος, κι ο Γιάννης ο έμπορας… κι οι τρεις ξαπλάρανε ανάσκελα ο εις δίπλα τ’ άλλου… Πήρανε τίποτα κοντά τους;

Εμένα αν δε με πάρει ο διάολος του μπαίνω εγώ στο σβέρκο.

Φύλλο 18 του Α.Π.- και τίποτα δεν είναι ψέμα σε τούτη τη Φυλλάδα, όλα αληθινά. Όσο για την πρώτη παράγραφο… το μόνο που της λείπει είναι το “Μετά των Αγίων ανάπαυσον…”… Είναι κάτι φορές που με πιάνει το πεσιμιστικό μου…

Και απαντώ, έμμεσα, στον αγαπητό φίλο και συγχωριανό που εφιστά την προσοχή στο τη γράφει ο Α.Π. μια και η επιστολή του πέρασε απαρατήρητη από τους εδώ χωριανούς μας.

Απάντηση: Ειλικρινά, μεταξύ μας, αυτά τα διαβολικά βέλη που πετάμε, είναι το δόλωμα για να πιάσουμε μεγάλο ψάρι, τουτέστιν για να μας διαβάζουν… Απαιτείται εμπορικό πνεύμα, αφαιρετική ικανότητα, πένα… γι’ αυτό, άλλωστε, όλα τα γραφτά περνούν από το μάτι του Συντάκτη! Επομένως, λοιπόν, θα είχε δίκαιο ο φίλος μου, (ο), εάν ο Α.Π. “είναι πολύ λιτός σε σημείο που, ενώ το θέμα είναι άκρως ενδιαφέρον, να τον αδικεί κι έτσι να περνάει απαρατήρητο…” Όχι ο Α.Π. είναι μια εφημερίδα, που όλα τα θέματα επιλέγονται από επιτροπή όπως διαπιστώνετε, κι είναι θέματα διαβαστερά κι ενδιαφέροντα για όλους… Αυτές τις ιστορίες που μας λέγει ο φίλος μας, μοιάζουν με τη περίπτωση με το παλιάλογο που πάει ο γύφτος στο πανηγύρι για πούλημα… Επειδή είναι γέρικο του λιμάρει τα δόντια, του κρεμάει και χοντρολαίμια μπας και κοροϊδέψει κανά βλάχο… Εμείς δε θέλουμε να κοροϊδέψουμε κανένα δεν υπάρχει λόγος αλλ΄ ούτε και στο ποιόν μας είναι η κοροϊδία…Κι επειδή, “ότι λάμπει δεν είναι χρυσός” γι’ αυτό ας τον γράψουμε στα παλιά μας παπούτσια,όπως μας λένε και μας συνιστούν πολλοί χωριανοί μας και ας ειπούμε όλοι μαζί την Αμερικάνικη παροιμία “του σκυλιού τα γαυγίσματα ουδέποτε φτάνουν στον ουρανό”…

Αυτά και “φάατε, και πιέετε κι ευφραίαινεσθε”, αγαπητοί Αναγνώστες και συγχρόνως Υγιαίνετε!

Ο ΑΡΓΑΛΙΟΣ

Απ’ το πρωί στον αργαλιό

με την βαριά σαίτα,

πονούν τα δάκτυλά μου

το χτένι μου βαρύ,

κι ο πόνος μου μεγάλος

το κέντημα είναι γλέντημα,

η ρόκα είναι σεργιάνι

και ο δόλιος ο Αργαλιός

είναι σκλαβιά μεγάλη.

Δημήτριος Αγγελής 1999

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

Όταν σ’ επισκέπτεται κάποιος Αδελφός διώξε το πένθος από το πρόσωπό σου, συμβουλεύει ένας από τους Γέροντας, και κρύψε το στην καρδιά σου, έως ότου φύγει. Μετά φέρε πάλι, γιατί, όταν σε βλέπουν μ΄αυτό οι δαίμονες, φοβούνται να σε πλησιάσουν.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΠΛΑΤΑΝΟΥ

Εγγ. 2705 ψηφ. 1309

Εγκ. 1264 Ακ./Λευκ.45

Κόμμα ψήφοι %

ΠΑΣΟΚ 400 31,65

ΝΔ 520 41,14

ΚΚΕ 81 6,41

ΣΥΝ 48 3,80

ΔΗΚΚΙ 105 8,39

ΠΟΛΑΝ 21 1,50

ΦΙΛΕΛ 16 1,19

ΛΟΙΠΑ 72 5,60

Αποτελέσματα Ευρωεκλογών στο εκλογικό τμήμα Πλατάνου

Εγγ. 468 ψηφ. 214

Άκαιρα λευκά 6

ΠΑΣΟΚ 67

Ν. Δ. 91

Κ.Κ.Ε. 6

ΣΥΝ. 6

ΔΗΚΚΙ 9

Π.Α. 6

ΜΑΝΟΣ 5

ΛΟΙΠΑ 18

ΌΧΙ ΓΚΡΙΝΙΕΣ

Όπως η λεχώ (λεχώνα) μετά τον τοκετό και προτού σαραντίσει οργανώνεται, λαμβάνει όλα τα κατάλληλα μέτρα που χρειάζονται για να μεγαλώσει το παιδί της, έτσι και ο νεοσύστατος Δήμος Πλατάνου προκειμένου να συντηρηθεί έλαβε τα πρώτα ενδεικνυόμενα μέτρα. Όπως π.χ. καθόρισε τα τέλη που επιβαρύνονται οι Δημότες του Δήμου για την ύδρευση με 4000 δρχ. το χρόνο. Πρέπει να συντηρηθεί με μεγάλη φροντίδα για να έχουμε καθαρό νερό. Για τον φωτισμό και την καθαριότητα. Γιατί ο φωτισμός είναι πολιτισμός και η καθαριότητα είναι υγεία και μισή αρχοντιά.

Για τα κοιμητήρια-ένθα οι προγονοί μας αναπαύονται-που πρέπει και εκεί να υπάρχει η σχετική φροντίδα καθαριότητας που είναι απαραίτητη για λόγους καλαισθησίας και ασφάλειας από πυρκαγιές.

Ας μην είμαστε μεμψίμοιροι για τίποτα. Ας φανούμε λίγο γενναιόδωροι για το καλό των χωριών μας και το δικό μας, να αισθανόμαστε ευχάριστα όταν βρισκόμαστε στα χωριά μας.

“ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΣ”, ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Τα “αιρετικά” ενός γιατρού

Σαράντα τόσα χρόνια ο μαιευτήρας-γυναικολόγος από τον Πλάτανο Ναυπακτίας Νίκος Παπανικολάου έγραφε συνεχώς! Επιστημονικά συγγράματα βοηθήματα για τους φοιτητές και φυσικά για αρρώστιες. Τελευταία όμως “ξεστράτισε” και αφιέρωσε τη συγγραφή του σε άλλα, αλλότρια της επιστήμης του θέματα!

Άλλωστε, όπως εύστοχα σημείωσε ο Φρέντυ Γερμανός-που προλόγισε τις “Εταίρες” ενός αιρετικού γιατρού και πρόλαβε να δει τυπωμένο το βιβλίο-ο γιατρός από παλιά “εγκυμονούσε κινδύνους”! Αυτό που γέννησε πρόσφατα ο Νίκος Α. Παπανικολάου ονομάζεται “όταν οι εταίρες…”, έχει 200 καλοτυπωμένες σελίδες, ιδιαίτερο βάρος έρευνας και σχολείων και ανάδοχο τις “Εκδόσεις Σοφίας Μέλαθρον- Κ.& Π. Σμπίλιας”. Το ύφος-του βιβλίου-χαρούμενο και εκτός πεδίου βολής των κριτικών, γιατί δεν μπαίνει στα χωράφια κανενός ειδικού, ούτε πάλι αγωνίζεται να ενταχθεί σε κάποιο είδος γραφής. Ξεκινά με την Ανδριάνα, το 1945 στην Πάτρα, παρουσιάζει τα περίφημα μεταπολεμικά μπορντέλα της Αθήνας, ξεσηκώνει μνήμες της στρατιωτικής θητείας στην Πρέβεζα. Όμως όπως σημειώνει, εξαιτίας της ιστορίας της Μαιευτικής-Γυναικολογίας που έγραφε, έπεσε πάνω στις πόρνες της εποχής του Ιπποκράτη και κάποια νύχτα, στην οδό Τριπόδων, συνάντησε τη Σινώπη από την Άβυδο, την πιο γριά εταίρα 2.600 ετών να ζει δίπλα από το πιθάρι του Διογένη.

Η Σινώπη αφηγείται στο γιατρό τη ζωή της και περιγράφει τη ζωή της αρχαίας Αθήνας. Τόσα και τόσα έχει να πει: για την Αγορά, τον Κεραμικό, τις γυναίκες, τους άνδρες, τους φιλοσόφους, τους πολέμους, τις γιορτές και τις διασκεδάσεις. Το διάλογο τους ο γιατρός τον πέρασε στο χαρτί και δηλώνει πως θα ήταν “ο ευτυχέστερος των λογοτεχνιζόντων αν κατάφερνε να ευχαριστήσει με το βιβλίο τους αναγνώστες του όσο ευχαριστήθηκε κι αυτός στη συγγραφή του.”. Σημειώνουμε ότι οι “Εταίρες” του Νίκου Παπανικολάου κίνησαν το ενδιαφέρον των Γερμανών για μετάφραση στη γλώσσα τους και των Γιαπωνέζων. Ήδη ο καθηγητής των αρχαίων ελληνικών Ισάμι Τανικούτσι άρχισε να μεταφράζει τις “Εταίρες” στη γλώσσα των γκεϊσών.

ΗΛΙΑΣ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ

Τρυπώνω… Ξετρυπώνω

Δε γνωρίζουμε πόσο αλήθεια κουβαλάει αυτό που λένε, περί του αν φωνάξεις, “Πρόεδρε”, θα γυρίσει η μισή Ελλάδα”… Συνέβη στο γεύμα του Συλλόγου μας στο GREEN KITCHEN. Κάποιος λοιπόν φώναξε “Πρόεδρε” και γύρισαν και κοίταξαν και οι πέντε διατελέσαντες Πρόεδροι του Συλλόγου Πλατανιωτών Αμερικής.

-Ο Γιάννης Κουλοτούρος πήγε το περασμένο Πάσχα για δύο μήνες από την Αμερική στον Πλάτανο. Δεν ενθυμούτανε να μας πει κανένα νέο από το χωριό όταν γύρισε. Ευτυχώς μας είπε, την ημέρα της επιστροφής του κυκλοφόρησε ο Α.Π. και τον διάβασε, και μας είπε τα νέα του χωριού!!!

-Αγάπα τον πλησίον σου και ας είναι και από τη Βονώρτα. Μου είπε κάποιος στο χωριό μας.

-Κάποτε περνώντας από την Φτυλιά στο Κοινοτικό γραφείο, αισθανόμασταν ιδιαίτερα υπερήφανοι, όταν αντικρίζαμε την προτομή του καθηγητού ιατρού Λούρου. Τι έγινε αυτή η προτομή; Ήταν στην πιο ωραία τοποθεσία του Πλατάνου και μας έκανε όλους τους Πλατανιώτες να τον νοιώθουμε δικό μας. Είναι καιρός να επιστραφεί στην θέση του μια και τα ονόματα των απαγωγέων βρίσκονται στους φακέλους του αρχείου της εφημερίδας μας.

-Καλά λένε ότι οι Δημοσιογράφοι έχουν μεγάλο στομάχι και τα καταπίνουν όλα. Σιγά μην κάτσω και σκάσω πάτερ Νίκο. Πάντως εμείς εκτός τις κεραίες που έχομε ξαπλωμένες στον Πλάτανο, έχομε τώρα και Πρακτορικούς και γνωρίζουμε τα πάντα και τους πάντες, ακόμα και τη λένε. Ειρήνη Υμίν. Αμήν.

-Μήπως όμως κάποιος βγάζει νόημα ότι έγραψε ο Δήμαρχος στην εφημερίδα “Εμπρός”; Γράφει λοιπόν ο κ Κωλέττας: “Τα δώρα τους: “πένες” και πούρα. Όσα περίσσεψαν από κείνη τη λεβέντισσα με τα…λερωμένα φουστάνια. Και μεις, μια ζωή ηλίθιοι: τους ποτίζαμε μπύρες, ενώ εκείνοι διψούσαν για κρασάκι. Για κρασάκι ντόπιο. Που να το βρούνε όμως!!!”. Όποιος μας δώσει την σωστή απάντηση θα κερδίσει ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή στο φράγμα του Εύηνου.

-Τέρμα η τσάμπα μάσες και κράσες στο πανηγύρι στον Πλάτανο, για κάτι δικούς μας που περίμεναν κάποιους άλλους να πληρώνουν κάθε χρόνο όταν πηγαίνουν στην Ελλάδα. Κουράστηκαν να τους ταΐζουν τα άδεια στομάχια, είναι οι ίδιοι αν θυμάστε που όταν ακούν τζάμπα τρέχουν... Χωριανοίοιοι… ρε χωριανοίοιοι… ρε λάτε να δήτε, ρε…

-Όλοι στο χωριό μου είπαν περιμένουν τον “Απόδημο Πλατανιώτη” για να διαβάσουν τα νέα του Πλατάνου!!! Το ίδιο μου είπαν και οι Αθηναίοι χωριανοί μας. Αυτά τα γράφουμε για να ιδούν μερικοί κασιδιάρηδες πόσο ενημερωμένοι είμαστε! Πως κυλάει παιδάκι μου η ζωή στο χωριό, όταν διαβάζεις αληθινές ιστορίες στον Α.Π.!

-Όταν ήταν παπάς στο χωριό μας ο παπανίκος, (μου το είπαν φέτος στο χωριό μας) και όταν διάβαζε το Ευαγγέλιο την Μεγάλη εβδομάδα, που λέγει: “Ιησούν η Βαραββάν; παπανίκον, παπανίκον! Έλεγε οι μαρίδα του χωριού μας!

-Από σήμερα θ’ αρχίσουμε να κάνουμε και μερικές χρήσιμες συμβουλές για το καλό μας, ώστε να μπορέσουμε να διορθώσουμε μερικούς (μερικές) πού δεν τους κόβει λιγάκι το μυαλό. 1) Όταν αγοράζει κάποιος φίλος, χωριανός, η συγγενής σπίτι η διαμέρισμα, πρέπει να του δίνουμε την ευκαιρία να το ετοιμάσει ένα μήνα πρωτού να τον επισκεφθούμε. 2) Όταν καλούν μια οικογένεια σε κάποιο σπίτι για δείπνο, δεν πρέπει να πηγαίνουμε και εμείς απροσκάλεστοι δήθεν να δούμε τους καλεσμένους! Γιατί, ίσως οι άνθρωποι αυτοί να θέλουν να πούνε κάτι, η να μην έχουν αρκετό φαγητό. 3) Όταν μας καλούνε σε κάποιο σπίτι να καθόμαστε σαν άνθρωποι στην καρέκλα και όχι να γυρίζουμε από δωμάτιο σε δωμάτιο!!! 4) Όταν πηγαίνουμε σε κάποιο χορό η γάμο να καθόμαστε στο τραπέζι μας όπως όλος ο κόσμος και να μην γυρίζουμε από τραπέζι σε τραπέζι σαν τους γύφτους. Αυτά για σήμερα ώσπου να ξανακούσομε, η να μας κάνουνε και άλλα παράπονα οι χωριανοί μας.

-Ξεφτιλίστηκε η φιλανθρωπία στο χωριό μας. Εφεξής, Αμερικάνοι φίλοι μου, ο έχων δυο χιτώνας να τους κρατάει και τους δυο για τον εαυτό του.

-Δεν ξέρω γιατί την ημέρα του πανηγυριού, μερικοί δεν βρίσκουν ένα τραπέζι να καθίσουν σαν άνθρωποι, αλλά γυρίζουν σαν κατάδικοι, από τραπέζι σε τραπέζι σαν τα παλιόσκυλα του χωριού μας; ήταν κάτι που τράβηξε την προσοχή πολλών. Αλήθεια ωρέ; Ναι αλήθεια! Είναι αυτοί που σκέφτονται “κάλιο γαϊδουρόδενε…” -Παράπονα, γιατί δεν παίρνουνε και τους συνταξιούχους ιερείς του χωριού μας στα μνημόσυνα και τα τρισάγια; Τι ρωτάμε κι εμείς, ε;

-Όλοι μας κάνουμε μια δουλεία. Άλλος βγάνει δόντια, άλλος κάνει παπούτσια, άλλος σερβίρει, άλλος χώνει πεθαμένους, εμείς όμως κάνουμε τη δουλειά του δημοσιογράφου. Δηλαδή, ψάχνουμε να βρούμε νέα για σας. Ακόμα προσπαθούμε να διορθώσουμε ότι στραβό βλέπουμε, για να μην κάνη τη ζωή σας μαρτύριο. Αυτή είναι η δουλειά μας, Πάτερ Άγιε Ραβίνε και ξάδελφε, να λέμε οδυνηρές αλήθειες! Ακόμα και τα κουνέλια όταν μας βλέπουν βγαίνουνε απ’ τα καπέλα στο χωριό μας να μας πούνε τα νέα. Έχομε και εμείς ένα μεγάλο μερίδιο προσφοράς σ’ αυτόν τον τόπο, τόσο στον Πνευματικό χώρο, όσο και στον κοινωνικό τομέα. Ιδιαίτερα ο Τύπος, ο οποίος αναλαμβάνει τη διάδοση των ανθρωπίνων σκέψεων και ιδεών προκαλώντας έτσι ευεργετική και διαφωτιστική επίδραση επί της κοινωνίας. Η επίδραση αυτή Πάτερ ξάδελφε είναι τόσο μεγάλη και επιβλητική, ώστε έχει καταστεί, όχι μόνο συνταγματικό δίκαιο, αλλά και εξουσία. Είναι η τέταρτη Εξουσία. Εσείς όμως στο χωριό μας, το βιολί βιολάκι. Αλλά με άλλη ευκαιρία θα επανέλθουμε.

-Ο Α.Π. έχασε έναν αναγνώστη και το(ν) ψάχνει…

Κλαροπόντικας

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Ας πούμε και κάτι ευχάριστο. Ας πάψουμε, τις γκρίνιες. Να πούμε κάτι για το καλοκαίρι. Όχι ότι θα κάνουμε κάποιον απολογισμό. Απλά θα καταγράψουμε ευχάριστα και, γιατί όχι, ευτράπελα.

Και το πρώτο και γνωστότατο: έσφιξαν τα χωριά μας από ζωή. Μια ζωή που αρχίζει στις αρχές Ιουλίου και κρατάει μέχρι τέλους Αυγούστου. Πολλά τα πανηγύρια και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Η αποκορύφωση στις 23 Αυγούστου. Σημειώστε Πλάτανος, Νεχώρι, Κλεπά. Το γλέντι νυχτερινό, για δυο και τρείς νύχτες. Τρείς οι νύχτες και το δεκαπενταύγουστο στην Αράχωβα. Αλλά για την Τρίτη νύχτα τους πήρε μεσημέρι.

Στην Περίστα του Σωτήρος, αλλά και εκδήλωση του Συλλόγου στις 11 Αυγούστου, με συγκρότημα μπουζουκιών. Καλό. Όχι τόσο το συγκρότημα, αλλά το κέφι. Νομίζουμε πως κι άλλοι Σύλλογοι πρέπει να μιμηθούνε.

Δύο γάμοι στο Νεχώρι. Στην πλατεία του χωριού, σχεδόν παραδοσιακοί. Πολύς ο κόσμος, πολύ και “άπαιχτο” το στιφάδο. Ο δεύτερος γάμος: Ελληνοαμερικανίδα η νύφη, Ιταλοαμερικάνος (Σικελιάνος) ο γαμπρός. Αδυνατούμε να περιγράψουμε τους Σικελιάνους να τραγουδάνε: παίζω μήλο-παίζω ρόϊδο. Στο Νεχώρι έχουμε και το έθιμο που αναφέρεται στο γαϊτανάκι. Στις 24 Αυγούστου γίνεται αυτό. Αργά το βράδυ. Αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κάποιος από τους ειδικούς. Θα επανέλθουμε.

Αυτοί το ζούν ξεχωριστά το καλοκαίρι και ακόμα ξεχωριστά το κάθε πανηγύρι. Τα δώρα τους: “πένες” και πούρα. Όσα περίσσεψαν από κείνη τη λεβέντισσα με τα …λερωμένα φουστάνια. Και μεις, μια ζωή ηλίθιοι: τους ποτίζουμε μπύρες, ενώ εκείνοι διψούσαν για κρασάκι. Για κρασάκι ντόπιο. Που να το βρούνε όμως!!! Οι εσωτερικοί παραθεριστές τα βρήκαν όλα στραβά κι ανάποδα. Είπαν πολλά, εκτονώθηκαν και επέστρεψαν στην πόλη που δεν έχει τίποτα στραβό και ανάποδο. Οι φίλοι τους που φιλοξένησαν εδώ χόρταιναν τις πίττες. Κάθε είδους πίττες. Όλες τις έβρισκαν νοστιμότατες! Σίγουρα στην πόλη δεν “ανασκουμπώνονται” οι νοικοκυρές τους για να φτιάξουν πίττες.

Και του χρόνου συμπολίτες μας.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΩΛΕΤΤΑΣ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΠΛΑΤΑΝΙΩΤΗ

(Μια ενδιαφέρουσα έκδοση “ Ο Απόδημος Πλατανιώτης”

“Είναι γνωστό ότι ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων της ορεινής Ναυπακτίας ζει και εργάζεται πολλά χρόνια στην Αμερική.

Όπου όμως κι αν βρίσκονται δεν ξεχνούν και δεν σταματούν να νοσταλγούν την πατρίδα και τον τόπο τους. Ακόμα περισσότερο η απόσταση τους κάνει να νοιάζονται και να αγωνιούν για τις πόλεις και τα χώρια τους, πολλές φορές πιο πολύ από εμάς που ζούμε εδώ. Η βοήθεια που παρέχουν γίνεται με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς η έκδοση και κυκλοφορία εφημερίδων, εκ των οποίων “ Ο απόδημος Πλατανιώτης”. Πρόκειται για την εφημερίδα του Συλλόγου Πλατανιωτών Αμερικής της οποίας διευθυντής σύνταξης είναι ο κ. Κ. Δεδόπουλος.

Η μηνιαία έκδοση της μπορεί να μην διαθέτει τετραχρωμία έχει όμως αυτό που συνδέει τον απόδημο Πλατανιώτη και κατ’ επέκταση τον απόδημο ελληνισμό με την πατρίδα. Εκτός από τα νέα του χωριού και της περιοχής διαβάζουμε και για τις παραδόσεις, τις ερμηνείες, τις ιδιαιτερότητες.

Εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Δευτέρα 8 Μαρτίου 1999

ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

Ήταν 25 Αυγούστου 1998 όταν οι πέντε της παρέας, (μαζί και ο πρόεδρος του Συλλόγου Άνω και Κάτω Πλατανιωτών Αμερικής Τάκης Τσούνης) ξεκινήσαμε πρωί- πρωί να διανύσουμε την ορεινή και Ανατολική Ναυπακτία.

Ο ήλιος ήταν ακόμη κρυμμένος πίσω από τους επιβλητικούς όγκους των βουνών της Ορεινής Ναυπακτίας. Τα κυπρέλια των ζώων και μερικά γαυγίσματα σκυλιών προμήνυαν όμως την Αυγουστιάτικη ημέρα που ερχόταν. Ήδη οι ηλιαχτίδες με θρασύτητα άρχισαν να διασχίζουν τον ανατολικό ορίζοντα, πάνω από τα αγουροξυπνημένα βουνά, και εμείς είχαμε φθάσει ήδη στο χάνι του Λιόλιου. Όλοι είμασταν σε καλή διάθεση, που την έκανε καλλύτερη η απόλυτη ησυχία, η παρθένα φύση, ο καθαρός ουρανός και ο σμαραγδένιος ορίζοντας. Χωρίς να το καταλάβουμε (περνώντας τον Άγιο Δημήτριο) φθάσαμε στο φράγμα του Εύηνου. Μετά τις σχετικές αναμνηστικές φωτογραφίες, ακολουθήσαμε ανατολικά, κατά μήκος του ποταμού, προς την Περδικόβρυση. Η Αράχωβα, καθισμένη στην πλαγιά του απέναντι βουνού, μας παρακολουθούσε νοερά λες και προσπαθούσε να μαντέψει την διαδρομή μας. Κάτω από το διακριτικό της βλέμμα φθάσαμε στην Περδικόβρυση, η οποία βρισκόταν ακόμη στην αγκαλιά του ύπνου. Την προσπεράσαμε σιγά –σιγά (στα νύχια που λέμε) μην τυχόν και την ξυπνήσουμε και αγριέψει μαζί μας. (Άλλωστε δεν είναι και ευγενικό να ξυπνήσεις μια κόρη, κοιμώμενη στην αγκαλιά ενός όμορφου βουνού.)

Παρ’ όλες τις δυσκολίες του δρόμου, η διαδρομή μέσα στα πανύψηλα και πανέμορφα έλατα, ήταν μοναδική. Τόσο μοναδική, που ακόμη να την συγκρατώ λεπτό προς λεπτό μέσα στο μυαλό μου και να μπορώ να την περιγράψω ένα χρόνο αργότερα. Έτσι φθάσαμε στην κρυστάλλινη πηγή, που με αισθήματα φιλοξενίας μας υποδέχθηκε για να κατασβήσει την δίψα μας.

Την δίψα την σωματική, αλλά και την ψυχική μας για λίγες ώρες κοντά στην πανέμορφη αλλά και ζωογονούσα φύση. Το νερό κατάκρυο έφθασε μέχρι τα φυλοκάρδια της καρδιάς μας. Με ευχαριστίες πολλές της εγνέψαμε αντίο, για να συνεχίσουμε την εξερευνητική πορεία μας προς τα Κρυονέρια. Φθάσαμε στα Κρυονέρια γύρω στις 9:30 το πρωί. Μετά το άναμμα του κεριού στο εξωκλήσι του χωριού και την νοερή επικοινωνία με τον πάνσοφο δημιουργό, φθάσαμε στην ωραία-πλακόστρωτη πλατεία του χωριού, Χωριό όμορφο, αντάξιο δημιούργημα ευγενικών ανθρώπων, απ’ ότι καταλάβαμε, κατοικήσιμο μόνο το καλοκαίρι.

Αφού μας κεράσανε τον καφέ, φθάσαμε στην προτομή του θρυλικού μοναχού Δαμιανού, που σκοτώθηκε στην ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου. (Πώς να μην δώσεις και την ζωή σου ακόμη για την ελευθερία μιας τόσο όμορφης πατρίδας σκέφθηκα). Η θέα, από το σημείο εκείνο, πανοραμική. Κάτω στα πόδια του βουνού να κυλούν τα γάργαρα νερά του Εύηνου. Από τις όχθες και προς τις πλαγιές των βουνών να πυκνώνει η πράσινη βλάστηση και παραπάνω να συνεχίζουν τα επιβλητικά έλατα, μέχρι τις κουρεμένες κορυφές, σημείο επαφής γης και ουρανού, ζωής γήινης και Θεού. Από εκεί ένας ευγενικός χωριανός ανέλαβε να μας οδηγήσει στην διασταύρωση προς Βοϊτσά και Άνω Χώρα. Μετά από μικρό ανάσαμα κοντά στην διασταύρωση και μια σύντομη ματιά προς την Βοϊτσά, συνεχίσαμε την πορεία μας προς την Άνω Χώρα. Εκεί φθάσαμε γύρω στο μεσημέρι. Μετά από μια σύντομη περιήγηση του χωριού, του Υγειονομικού σταθμού και το αγόρασμα του διαφημισμένου μελιού, καταλύσαμε στο της περιοχής φημισμένο ξενοδοχείο. Η φύση γύρω άγρια αλλά και σαγηνευτική, Πλούσια σε έλατα και βουνοκορφές σου δίνει την εντύπωση φύσης προνομιούχας, που έτυχε της απλοχεριάς του Θεού. Αφού απολαύσαμε μεσημεριανά τοπικά φαγητά, στο ωραιότατο για τα δεδομένα του τόπου ξενοδοχείο, συνεχίσαμε το πρόγραμμά μας προς την Ναύπακτο. Στον δρόμο μας συναντήσαμε τα πανέμορφα χωριά της Ανατολικής Ναυπακτίας όπως Ελατού , Τερψιθέα κ.λ.π. Παραδομένα καθώς ήταν στον μεσημεριανό ύπνο, τα προσπεράσαμε ήσυχα. Νοερά ο νους μου επήγε στους ωραίους του κατοίκους, που συνάντησα εδώ στην Νέα Υόρκη και οι οποίοι αναγκάσθηκαν να τα εγκαταλείψουν χρόνια πριν σε διαφορετικές εποχές. Έτσι κατηφορίζοντας φθάσαμε στην κοιλάδα του Μόρνου. Ο αέρας άρχισε, από φιλόξενος και δροσερός να γίνεται ζεστός και ανυπόφορος. Μετά από σύντομη διαδρομή στο Μοναστήρι με τις πολλές καμπάνες, φθάσαμε στην Ναύπακτο. Ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα του γρίμποβου και πίνοντας τον καφέ μας σκέφθηκα ότι η ζωή είναι ωραία στο βουνό και τη θάλασσα, αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και ν’ αγαπάς την φύση.

Φθάνοντας στα πανέμορφα χωριά μας σκέφθηκα ότι η ωραιότερη ημέρα των διακοπών μου είχε περάσει. Ορεινή Ναυπακτία σκέφθηκα, έχεις μέλλον λαμπρό αρκεί ν’ αναπτυχθείς τουριστικά. Αυτό βέβαια εξαρτάται από τους ανθρώπους σου ντόπιους και ξενιτεμένους και κυρίως από τους οργανωμένους φορείς, όπως κράτος και Δήμοι της Ορεινής αλλά μαγευτικής περιοχής. Αχ και τι δεν θα έδινα ορεινή Ναυπακτία να σε δω μια μέρα στην ζωή μου κόσμημα της τουριστικής Ελλάδας, νύφη κάτασπρη και ελκυστική του χειμερινού Έπαχτου, καταφύγιο ησυχίας ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης του καταπονημένου Έλληνα της πόλης όλο τον χρόνο, αλλά και χώρο δραστηριότητας (κυνήγι, ορειβασία, ψάρεμα, καγιάκι, κ.λ.π. για τον ανήσυχο και δραστήριο νέο.

Για σένα δε πανέμορφε Πλάτανε σου εύχομαι γρήγορα ένα όμορφο ξενοδοχείο, που να δίνει σ’ εσένα ζωή χειμώνα- καλοκαίρι, στον δε παραθεριστή, κυνηγό η περαστικό καλό κατάλυμα και νόστιμο φαγητό. Έτσι θα γίνεις και πάλι ο άρχοντας της περιοχής για μια καλύτερη και ποιο ελπιδοφόρα εποχή που ανατέλλει.

Για τον Απόδημο Πλατανιώτη

Ιατρός Αντώνης Βλάντης